[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Pumpernikiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
pumpernikiel
pieczywo
{{{alt grafiki}}}
Kromki pumpernikla
Rodzaj

chleb żytni razowy na zakwasie

Miejsce powstania

Niemcy

Składniki
Kobieta z dwoma bochnami pumpernikla (Westfalia, 1919)

Pumpernikiel – ciemny chleb razowy, pieczony w formie[1], na zakwasie, z mąki żytniej oraz dodatkiem melasy, miodu lub ekstraktu z jabłek oraz słodu i soli[2]. Charakterystyczną cechą jego produkcji jest pieczenie ciasta w niskiej temperaturze – około 120–150 °C, ale przez czas aż 10–16 godzin[potrzebny przypis], według innej z wersji 18 – 20 godzin[1]. Następnie układa się go w specjalnym pomieszczeniu, gdzie leżakuje i dojrzewa[1].

Chleb ten ma barwę brunatną, czasem prawie czarną[1]. Ma słodko-kwasowo-winny smak i kwasowo-słodkowo-miodowy zapach[1].

Wartości odżywcze: 100 gramów gotowego pumpernikla zawiera około 48 g węglowodanów, 5 g białek i 1,5 g tłuszczów, przy wartości energetycznej 950 kJ (~230 kcal)[3].

Do sprzedaży dostarczany jest pocięty na cienkie (5−6 mm) kromki i zapakowany w sposób utrudniający wyschnięcie. Jest pieczywem o stosunkowo długim terminie przydatności do spożycia (pół roku w szczelnym opakowaniu, kilka tygodni po otwarciu opakowania).

Prawdopodobnie pochodzi z Niemiec (Westfalia). Nazwa w języku niemieckim oznaczała w XVII wieku zakalec, trudny do strawienia chleb[4].

Pumpernikiel od 2009 roku wpisany jest na Listę produktów tradycyjnych województwa pomorskiego w kategorii Wyroby piekarnicze i cukiernicze[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Chleb pumpernikiel - Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi [dostęp 2023-12-10] (pol.).
  2. KGD: Jeden z najzdrowszych rodzajów pieczywa. Pumpernikiel - właściwości i skład. kuchnia.wp.pl, 2021-06-25. [dostęp 2023-12-10].
  3. Lebensmittel-Lexikon Dr. Oetker, 4. Aufl. 2004, Artikel Pumpernickel.
  4. O pumperniklu. Wytwórnia Pumperniklu Adama sc. [dostęp 2006-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 marca 2012)].