Pterodroma
Pterodroma[1] | |||
Bonaparte, 1856[2] | |||
Petrel antylski (P. hasitata) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Pterodroma | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Procellaria macroptera A. Smith, 1840 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Pterodroma – rodzaj ptaków z rodziny burzykowatych (Procellariidae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące na obszarze wszystkich oceanów świata[8].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 26–46 cm, rozpiętość skrzydeł 53–114 cm; masa ciała 112–810 g[9].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1856 roku francuski zoolog Charles-Lucien Bonaparte w artykule poświęconym nowym gatunkom i ptakom Azji oraz Ameryki wraz z równoległymi tablicami systematycznymi ptaków pelagicznych, opublikowanym w czasopiśmie Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences[2]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[10] petrel długoskrzydły (P. macroptera).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Pterodroma: gr. πτερον pteron ‘skrzydło’; -δρομος -dromos ‘biegacz, od τρεχω trekhō ‘biegać’[11].
- Rhantistes: gr. ῥαντης rhantēs ‘tryskacz’, ῥαινω rhainō ‘tryskać’[12]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Procellaria cookii G.R. Gray, 1843.
- Aestrelata: gr. οιστρηλατος oistrēlatos ‘prowadzony przez gza’, od οιστρος oistros ‘giez, bąk’; ελαυνω elaunō ‘prowadzić’[13]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie)[10]: Procellaria hasitata Kuhl, 1820.
- Cookilaria: kpt. James Cook (1728–1779), oficer Royal Navy, hydrograf, podróżnik, opłynął Ziemię w latach 1768–1771, 1772–1775, 1776–1779; rodzaj Procellaria Linnaeus, 1758[14].
- Oestrelatella: rodzaj Aestrelata Bonaparte, 1856; łac. przyrostek zdrabniający -ella[15]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie)[16]: Oestrelata hypoleuca Salvin, 1888.
- Hallstroma: Sir Edward John Lees Hallstrom (1886–1970), australijski biznesmen, hodowca ptaków[17]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Pterodroma neglecta Schlegel, 1863.
- Proaestrelata: łac. pro ‘zamiast, przed’; rodzaj Aestrelata Bonaparte, 1856[18]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Oestrelata axillaris Salvin, 1893
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[19]:
- Pterodroma leucoptera (Gould, 1844) – petrel białolicy
- Pterodroma brevipes (Peale, 1848) – petrel obrożny
- Pterodroma defilippiana (Giglioli & Salvadori, 1868) – petrel chilijski
- Pterodroma longirostris (Stejneger, 1893) – petrel długodzioby
- Pterodroma cookii (G.R. Gray, 1843) – petrel nowozelandzki
- Pterodroma pycrofti Falla, 1933 – petrel klifowy
- Pterodroma hypoleuca (Salvin, 1888) – petrel boniński
- Pterodroma nigripennis (Rothschild, 1893) – petrel czarnoskrzydły
- Pterodroma axillaris (Salvin, 1893) – petrel czarnopręgi
- Pterodroma ultima Murphy, 1949 – petrel ciemny
- Pterodroma solandri (Gould, 1844) – petrel brunatny
- Pterodroma neglecta (Schlegel, 1863) – petrel południowy
- Pterodroma arminjoniana (Giglioli & Salvadori, 1868) – petrel oceaniczny
- Pterodroma heraldica (Salvin, 1888) – petrel pacyficzny
- Pterodroma atrata (Mathews, 1912) – petrel samotny
- Pterodroma alba (J.F. Gmelin, 1789) – petrel polinezyjski
- Pterodroma baraui (Jouanin, 1964) – petrel wulkaniczny
- Pterodroma inexpectata (J.F. Forster, 1844) – petrel szarobrzuchy
- Pterodroma sandwichensis (Ridgway, 1884) – petrel hawajski
- Pterodroma phaeopygia (Salvin, 1876) – petrel galapagoski
- Pterodroma cervicalis (Salvin, 1891) – petrel białoszyi
- Pterodroma externa (Salvin, 1875) – petrel wędrowny
- Pterodroma mollis (Gould, 1844) – petrel miękkopióry
- Pterodroma cahow (Nichols & Mowbray, 1916) – petrel bermudzki
- Pterodroma hasitata (Kuhl, 1820) – petrel antylski
- Pterodroma caribbaea Carte, 1886 – petrel jamajski
- Pterodroma rupinarum Olson, 1975 – petrel atlantycki – takson wymarły ok. 1502 r.[20]
- Pterodroma feae (Salvadori, 1899) – petrel wyspowy
- Pterodroma madeira Mathews, 1934 – petrel maderski
- Pterodroma magentae (Giglioli & Salvadori, 1868) – petrel reliktowy
- Pterodroma incerta (Schlegel, 1863) – petrel białobrzuchy
- Pterodroma gouldi (F.W. Hutton, 1869) – petrel wielkoskrzydły
- Pterodroma lessonii (Garnot, 1826) – petrel białogłowy
- Pterodroma macroptera (A. Smith, 1840) – petrel długoskrzydły
Opisano również gatunki wymarłe znane tylko ze szczątków kopalnych:
- Pterodroma kurodai Harrison & Walker, 1978 – gatunek z Aldabry[21][22]
- Pterodroma jugabilis Olson & James, 1991 – gatunek z hawajskich wysp Hawaiʻi i Oʻahu[23][22]
- Pterodroma imberi Tennyson, Cooper & Shepherd, 2015 – gatunek z Wysp Chatham[22]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pterodroma, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Ch.-L. Bonaparte. Espèces nouvelles et Oiseaux d’Asie et d’Amérique, et tableaux paralléliques des Pélagiens ou Gaviæ. „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 42, s. 768, 1856. (fr.).
- ↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. iv. (niem.).
- ↑ Ch.-L. Bonaparte. Additions et Corrections aux Tableaux paralléliques de l’Ordre des Hérons et des Pélagiens ou Gavies, et à la partie correspondante, déjà publiée, du Conspectus Avium. „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 43, s. 994, 1856. (fr.).
- ↑ Bianchi 1913 ↓, s. 512.
- ↑ G.M. Mathews: G.M. Mathews & E.J.L. Hallstrom: Notes on the Order Procellariiformes. Verity Hewitt Bookshop: Canberra, 1943, s. 27. (ang.).
- ↑ M.J. Imber. Origins, phytogeny and taxonomy of the gadfly petrels Pterodroma spp. „Ibis”. 127 (2), s. 219, 1985. DOI: 10.1111/j.1474-919X.1985.tb05055.x. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Shearwaters and Petrels (Procellariidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Pterodroma, DOI: 10.2173/bow.procel3.01 [dostęp 2024-11-10] (ang.).
- ↑ a b E. Coues. Critical Review of the Family Procellariidæ: Part IV; Embracing the Æstrelateæ and the Prioneæ. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 18, s. 137, 1866. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pterodroma [dostęp 2024-11-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Rhantistes [dostęp 2024-11-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Aestrelata [dostęp 2024-11-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Cookilaria [dostęp 2024-11-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Oestrelatella [dostęp 2024-11-10] .
- ↑ Bianchi 1913 ↓, s. 719.
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Hallstroma [dostęp 2024-11-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Proaestrelata [dostęp 2024-11-10] .
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Procellariidae Leach, 1820 – burzykowate - Petrels & Shearwaters (wersja: 2024-09-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-11-10].
- ↑ BirdLife International, Pterodroma rupinarum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2017-1 [dostęp 2017-08-17] (ang.).
- ↑ C.J.O. Harrison i C.A. Walker. Pleistocene bird remains from Aldabra Atoll, Indian Ocean. „Journal of Natural History”. 12 (1), s. 7–14, 1978. DOI: 10.1080/00222937800770021a. (ang.).
- ↑ a b c A. Tennyson, J. Cooper & L. Shepherd. A new species of extinct Pterodroma petrel (Procellariiformes: Procellariidae) from the Chatham Islands, New Zealand. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 135 (3), s. 267–277, 2015. (ang.).
- ↑ Storrs L. Olson i Helen F. James. Descriptions of thirty-two new species of birds from the Hawaiian Islands: Part 1. Non-Passeriformes. „Ornithological Monographs”. 45, s. 1–88, 1991. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- V.L. Bianchi: La faune de la Russie. Les oiseaux. T. 1. Cz. 2. St.-Pétersbourg: 1913, s. 1–719. (fr.).
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).