Principessa Mafalda

Principessa Mafalda
Bandera	Włochy
Port macierzysty	Genua
Armator	Navigazione Generale Italiana
	Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
	Historia
Data wodowania	22 października 1908
Data oddania do eksploatacji	9 marca 1909
Data zatonięcia	25 października 1927
	Dane techniczne
Wyporność	9120 t
Liczba pasażerów	1530
Długość całkowita (L)	141 m
Zanurzenie (D)	8,5 m

Principessa Mafalda – włoski transatlantycki statek liniowy, którego zatonięcie w 1927 roku doprowadziło do śmierci 314 pasażerów.

Historia

Statek został nazwany na cześć księżniczki Mafaldy Sabaudzkiej^[1], córki króla Włoch Wiktora Emanuela III.

Od 1909 r. statek kursował między Genuą a Buenos Aires. W tamtym czasie był największym włoskim statkiem pasażerskim^[2]. Principessa Mafalda słynęła też z luksusowego wyposażenia^[3].

Katastrofa

W 1927 r. statek był w bardzo złym stanie technicznym i zdaniem ekspertów nie powinien być dopuszczony do żeglugi. 11 października 1927 r. statek wyruszył do Buenos Aires. Podczas rejsu wielokrotnie ulegał awariom, które były usuwane w portach „po drodze” lub na pełnym morzu. 25 października 1927 r., przy brzegu Brazylii, wał napędowy statku urwał się i uszkodził kadłub. Ponieważ mechanizm zamykania grodzi wodoszczelnych był niesprawny, statek zaczął powoli tonąć w obecności innych statków, które przybyły na sygnał wzywania pomocy. Błędy w prowadzeniu akcji ratunkowej, nadejście nocy, zamieszanie i panika spowodowały śmierć 314 z 1252 osób na pokładzie.

Wymiary tragedii

Katastrofa pozostaje największą tragedią włoskiej żeglugi^[4] oraz największą w historii na półkuli południowej w czasie pokoju^[5].

Ze względu na to, że wymiary katastrofy spotęgowane były błędnymi decyzjami osób dowodzących na statku, statek jest nazywany włoskim Titanikiem^[6].

Statkiem mieli płynąć do Ameryki Południowej państwo Bergoglio wraz z synem Mario, ojcem Jorge Mario Bergoglio, przyszłego papieża. Spóźnili się jednak na rejs, mimo iż mieli wykupione bilety. Ostatecznie opuścili Włochy 11 września 1928^[7].

Przypisy

↑ Andrzej Józef Kamiński: Hitlerowskie obozy koncentracyjne i ośrodki masowej zagłady w polityce imperializmu niemieckiego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1964, s. 237, 340.. Mafalda Sabaudzka - księżna heska, więzień specjalny w KL Buchenwald.
↑ Ships Monthly, tom 40 (Londyn: Endlebury Publishing, 2005) s. 45
↑ Hans Ulrich Gumbrecht: Living on the Edge of Time. Cambridge: Harvard University Press, 1997, s. 169. ISBN 978-0674000551.
↑ Richard Goldstein: Desperate Hours. The Epic Rescue of the Andrea Doria. New York: John Wiley & Sons, 2001, s. 180. ISBN 978-047138934-7.
↑ Penelope Heckman: Over the Years. Pittsburgh: Dorrance Publishing, 2011, s. 10. ISBN 978-1-4349-1203-9.
↑ Luciano Garibaldi, Giorgio Giorgerini, M. Enrica Magnani Bosio: Principessa Mafalda. Titanic italiano. Milano: De Agostini, 2010. ISBN 978-8-8511-1450-3.
↑ Mariola Chaberka: Maryja. Sekret Papieża Franciszka. Kraków: Wydawnictwo AA, 2013, s. 27.

[1] Andrzej Józef Kamiński: Hitlerowskie obozy koncentracyjne i ośrodki masowej zagłady w polityce imperializmu niemieckiego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1964, s. 237, 340.. Mafalda Sabaudzka - księżna heska, więzień specjalny w KL Buchenwald.

[2] Ships Monthly, tom 40 (Londyn: Endlebury Publishing, 2005) s. 45

[3] Hans Ulrich Gumbrecht: Living on the Edge of Time. Cambridge: Harvard University Press, 1997, s. 169. ISBN 978-0674000551.

[4] Richard Goldstein: Desperate Hours. The Epic Rescue of the Andrea Doria. New York: John Wiley & Sons, 2001, s. 180. ISBN 978-047138934-7.

[5] Penelope Heckman: Over the Years. Pittsburgh: Dorrance Publishing, 2011, s. 10. ISBN 978-1-4349-1203-9.

[6] Luciano Garibaldi, Giorgio Giorgerini, M. Enrica Magnani Bosio: Principessa Mafalda. Titanic italiano. Milano: De Agostini, 2010. ISBN 978-8-8511-1450-3.

[7] Mariola Chaberka: Maryja. Sekret Papieża Franciszka. Kraków: Wydawnictwo AA, 2013, s. 27.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]