Prałatura terytorialna

Prałatura terytorialna – jednostka administracyjna Kościoła rzymskokatolickiego, zaliczana przez Kodeks prawa kanonicznego do kościołów partykularnych. Definicja prałatury terytorialnej w kodeksie jest określona słowami:

Prałatura terytorialną lub opactwo terytorialne oznacza część Ludu Bożego w określonych granicach terytorium. Ze względu na szczególne warunki, piecza o ten lud zostaje powierzona prałatowi lub opatowi, który kieruje nim, na podobieństwo biskupa diecezjalnego, jako własny jego pasterz.

kan. 370 KPK^[1]

Prałaci terytorialni (łac. Praelatus nullius) zwykle mają święcenia biskupie. Nie należy tego urzędu mylić z godnością prałata.

Lista prałatur terytorialnych

Włochy
- Prałatura terytorialna Loreto
- Prałatura terytorialna Pompei

Przypisy

↑ Kodeks prawa kanonicznego Księga II | Część II | Sekcja II – Kościoły partykularne oraz ich zespoły | Tytuł I | Rozdział I. [dostęp 2010-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)].

Linki zewnętrzne

Lista prałatur terytorialnych

Zobacz też

Podział administracyjny Kościoła katolickiego
Artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od „prałatura terytorialna”
wikariat apostolski
prefektura apostolska
opactwo terytorialne

[h1s2t1r1.html-1] Kodeks prawa kanonicznego Księga II | Część II | Sekcja II – Kościoły partykularne oraz ich zespoły | Tytuł I | Rozdział I. [dostęp 2010-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)].

[1]