Przypowieść o siewcy

Przypowieść o siewcy – przypowieść w Ewangelii Mateusza (13,3–8), Marka (4, 1–9) i Łukasza (8,4–8) w Nowym Testamencie.

Pewnego dnia Jezus Chrystus opowiedział przypowieść, w której opisał siewcę rozrzucającego ziarna na rolę. Niektóre z nich padły na drogę, gdzie wydziobały je ptaki; inne na skałę pokrytą warstewką ziemi – te zostały wypalone przez słońce; kolejne wpadły pomiędzy chwasty i nie zdołały przetrwać, gdyż wątłe młode rośliny zagłuszyły ciernie.

Były jednak takie ziarna, które spadły na żyzny grunt. Z nich siewca w przyszłości zbierze obfite plony.

W (Łk 8,11–15) Jezus wyjaśnia, że ziarna oznaczają słowo Boże.

• Treść przypowieści w Biblii Tysiąclecia (Mk 4,1–9)