Przyżeganie (medycyna)

Przyżeganie, kauteryzacja (z gr. kautērion, żelazo do piętnowania) – zabieg leczniczy polegający na termicznym lub chemicznym koagulowaniu zmienionej patologicznie lub krwawiącej tkanki.

Najczęściej zabieg wykonuje się na powierzchni skóry lub błony śluzowej, a także dla przyspieszenia gojenia ziarninujących ran, w celu zamknięcia krwawiących naczyń krwionośnych w linii cięcia operacyjnego, zniszczenia zbędnej tkanki (brodawek, narośli, nadżerki szyjki macicy).

Do przyżegania termicznego używane jest żegadło (kauter, przyżegacz). Wyróżnia się:

• żegadło elektryczne (elektrokauter)
• żegadło termiczne (termokauter) – rozgrzewane nad płomieniem palnika
• żegadło zamrażające (kriokauter).

Do przyżegania chemicznego wykorzystuje się stężone kwasy, na przykład kwas chromowy, a także azotan srebra (lapis).

Kauteryzacja azotanem srebra używana jest do przyżegania małych naczyń przegrody nosa podczas krwawień z nosa. Polega ona na punktowym nakładaniu waty nasączonej roztworem azotanu srebra na poszerzone lub krwawiące naczynia. Zabieg stosowany jednocześnie obustronnie na przegrodzie nosa powinien być wykonywany z dużą ostrożnością, gdyż może doprowadzić do perforacji przegrody nosa. Niewłaściwie zastosowany może też doprowadzić do eskalacji problemu przez powstawanie mocniej krwawiących zrostów.