[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Piniaszkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piniaszkowy
Państwo

 Polska
 Ukraina

Pasmo

Bieszczady Zachodnie, Karpaty

Wysokość

960 m n.p.m.

Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich
Mapa konturowa Bieszczadów Zachodnich, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piniaszkowy”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piniaszkowy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piniaszkowy”
Położenie na mapie obwodu zakarpackiego
Mapa konturowa obwodu zakarpackiego, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piniaszkowy”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko lewej krawiędzi znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piniaszkowy”
Ziemia49°00′15″N 22°52′18″E/49,004167 22,871667

Piniaszkowy (960 m n.p.m.) – szczyt górski w Bieszczadach Zachodnich, w głównym grzbiecie Karpat, położony na granicy ukraińsko-polskiej (słup graniczny nr 222), pomiędzy Opołonkiem a Przełęczą Użocką.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Północne, opadające do doliny potoku Niedźwiedziego stoki leżą na terenie polskiego Bieszczadzkiego Parku Narodowego, natomiast południowe na terenie ukraińskiego Użańskiego Parku Narodowego.

Na terenie Ukrainy[1], około 150 m w kierunku południowo-wschodnim od szczytu znajduje się rzeczywiste źródło Sanu[2].

Południowymi zboczami Piniaszkowego wspina się na Przełęcz Użocką linia kolejowa z Użhorodu.

Z rzadkich w Polsce gatunków roślin na Piniaszkowym stwierdzono występowanie pszeńca białego[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Granica państwowa

[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową przez szczyt przechodziła południowa granica Rzeczypospolitej Polskiej pierwotnie granica polsko-czechosłowacka (znak graniczny nr 5) i kierowała się dalej w kierunku południowo-wschodnim na Przełęcz Użocką[4] a później granica polsko-węgierska, która istniała do 28 września 1939 r.[5] a formalnie do 31 grudnia 1945[6]. Po roku 1945 ustanowiono tu granicę polsko-radziecką, która skręcała od szczytu już w kierunku północno-wschodnim na rzekę San i zaczynała odcinać tzw. "Kresy Wschodnie" od Polski[7].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zbigniew Sikora, Źródło Sanu – gdzie jest naprawdę?, Almanach Karpacki "Płaj" nr 32 (wiosna 2006)
  2. Wojciech Krukar, mapa "Bieszczady Wysokie", Wydawnictwo Ruthenus, Krosno 2007
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  4. Mapa "Turka" (Pas 52, Słup 36), Skala 1:100 000, WIG Warszawa 1937
  5. po agresji Niemiec i ZSRR we wrześniu 1939 roku wojska obu państw w całości zajęły terytorium II RP, w wyniku czego 28 września 1939 roku władze niemieckie i radzieckie podpisały pakt o granicach i przyjaźni, który wyznaczał granicę niemiecko-sowiecką na okupowanym terytorium Polski
  6. Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5)
  7. Mapa M-34-106-D, Skala 1:50 000, SG WP Warszawa 1984