Pierścienie Lieseganga
Pierścienie Lieseganga – chemiczny proces oscylacyjny polegający na powstawaniu rozdzielonych warstw strąconego osadu. Do powstania pierścieni Lieseganga dochodzi przy nieobecności konwekcji i określonych stężeniach związków. Zjawisko to opisał jako pierwszy Raphael Liesegang w 1896 roku[1][2]. Zazwyczaj pierścienie Lieseganga obserwuje się w układach, a w których jeden z reagentów (np. chlorek kobaltu(II)) znajduje się w żelu, a drugi (np. woda amoniakalna) naniesiony jest miejscowo w postaci płynnej[3][4]. Liesegang w oryginalnym doświadczeniu wykorzystywał żel z dodatkiem dichromianu potasu oraz roztwór azotanu srebra[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ R.E. Liesegang, Ueber einige Eigenschaften von Gallerten, „Naturwissenschaftliche Wochenschrift”, 30, 11, 1896, s. 353-362 [dostęp 2019-01-08].
- ↑ Krzysztof Orliński, Pierścienie Lieseganga - fascynujące twory natury [online], Młody Technik, e-suplement, styczeń 2011 [dostęp 2019-01-08].
- ↑ Tomasz Pluciński, Pierścienie Lieseganga [online], 2 lipca 2004 [dostęp 2019-01-08].
- ↑ Krzysztof Orliński, Tworzenie pierścieni Lieseganga [online], Młody Technik, e-suplement, styczeń 2011 [dostęp 2019-01-08].
- ↑ Marek Ples, Porządek z chaosu. O samoorganizacji i pierścieniach Lieseganga, „Chemia w Szkole”, 1/2016, s. 15-19 [dostęp 2019-01-08].
