[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Pięciornik wiosenny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pięciornik wiosenny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

pięciornik

Gatunek

pięciornik wiosenny

Nazwa systematyczna
Potentilla neumanniana Rchb.
Fl. germ. excurs. 592. 1832[3]
Synonimy
  • P. crantzii var. hirta (Lange) Malte
  • P. flabellifolia var. hirta (Lange) B.Boivin
  • P. opaca var. neumanniana (Rchb.) Nyman
  • P. × prechtelsbaueri Poeverl.
  • P. × subarenaria Borbas ex Zimmeter
  • P. × subcinerea Borbas
  • P. verna var. neumanniana (Rchb.) Th.Wolf
  • P. verna var. stellipila Uechtr. ex Čelak.
  • P. verna subsp. vulgaris (Ser.) Gaudin[3]

Pięciornik wiosenny (Potentilla neumanniana Rchb.) – gatunek rośliny z rodziny różowatych (Rosaceae). Pochodzi z Europy (Szwecja, Belgia, Niemcy, Estonia, Łotwa)[4]. W Polsce występuje w zachodniej części kraju sięgając na wschodzie do Wyżyny Śląsko-Krakowskiej, Wielkopolski i Pojezierza Południowopomorskiego[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiat
Liść
Pokrój
Osiąga wysokość 5–15 cm, często tworzy darnie.
Łodyga
Rozesłana lub wznosząca się, często czerwonawa, przeważnie owłosiona. Pędy silnie wydłużone i częściowo płożące się. Pod ziemią roślina posiada kłącze zakończone jedną lub kilkoma różyczkami liściowymi.
Liście
Górne łodygowe siedzące, zazwyczaj całobrzegie, mniejsze niż dolne. Przylistki liści odziomkowych są równowąsko-lancetowate lub równowąskie i nietrwałe. Pod spodem liście owłosione prostymi, lub lekko zagiętymi włoskami.
Kwiaty
Płatki korony owalne, nie zachodzą na siebie, jasno lub ciemnożółte. Kwiaty osadzone na szypułkach długości 1–2 cm. Szyjki słupka lejkowomaczugowate.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: murawy suche i półsuche, zbocza, skały, przydroża. Kwitnie od marca do maja. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Festuco-Brometea[6].

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z p. omszonym, p. piaskowym, p. siedmiolistkowym i p. srebrnym (P. × jaeggiana Siegfrid)[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. a b Potentilla neumanniana. [w:] The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2017-06-20].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-28].
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 431, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  7. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.