Peter Brooke

Peter Brooke

Data urodzenia	3 marca 1934
Data śmierci	13 maja 2023
Minister ds. Irlandii Północnej
Okres	od 24 lipca 1989 do 10 kwietnia 1992
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Tom King
Następca	Patrick Mayhew
Odznaczenia

Peter Leonard Brooke (ur. 3 marca 1934, zm. 13 maja 2023^[1]) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora.

Jest synem Henry’ego Brooke’a, barona Brooke of Cumnor, byłego ministra spraw wewnętrznych, i Barbary de domo Matthews, baronowej Brooke of Ystradfellte, córki Wielebnego Alfreda Matthewsa. Peter odebrał wykształcenie w Marlborough College, w Balliol College na Uniwersytecie w Oksfordzie (gdzie był przewodniczącym Oxford Union) oraz w Harvard Business School. Po studiach pracował w Spencer Stuart.

W 1977 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu City of London and Westminster South (od 1997 r. okręg nazywał się Cities of London and Westminster). Był lordem skarbu w latach 1981–1983, podsekretarzem stanu w ministerstwie edukacji i nauki w latach 1983–1985 oraz ministrem stanu Skarbu w latach 1985–1987. W 1987 r. został przewodniczącym Partii Konserwatywnej i Paymaster-General. W 1988 r. został członkiem Tajnej Rady. W 1989 r. został członkiem gabinetu jako minister ds. Irlandii Północnej.

Na tym stanowisku utrzymał się do 1992 r. Przyczyną jego dymisji były kontrowersje jakie Brooke wywołał występując w talk-show The Late Late Show, gdzie zaśpiewał Oh My Darling, Clementine w dniu, w którym w zamachu IRA zginęło 7 protestanckich robotników. Brooke powrócił do tylnych ław parlamentu, ale jeszcze w tym samym roku powrócił do gabinetu jako minister dziedzictwa narodowego. Był nim do 1994 r.

W Izbie Gmin zasiadał do 2001 r., kiedy to zrezygnował ze startu w wyborach. W październiku został kreowany parem dożywotnim jako baron Brooke of Sutton Mandeville i zasiadł w Izbie Lordów. Jest tam przewodniczącym Stowarzyszenia Parów Konserwatywnych. W 1992 r. został kawalerem Orderu Kawalerów Honorowych.

• leighrayment.com. leighrayment.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-07)].