Patrick Moore (ekolog)

Patrick Moore

Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1947 Port Alice (wyspa Vancouver), Kolumbia Brytyjska, Kanada
Zawód, zajęcie	ekolog
Alma Mater	B.S., Ph.D. – Uniwersytet Kolumbii Brytyjskiej
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Patrick Moore (ur. 15 czerwca 1947 na wyspie Vancouver) – kanadyjski ekolog, działacz społeczny i jeden z założycieli organizacji Greenpeace, który w późniejszym czasie stał się znany z krytyki niektórych działań Greenpeace i podważania polityki klimatycznej. Uważa, że ​​od połowy lat 80. ruch ekologiczny porzucił naukę i logikę na rzecz emocji i sensacji.

Otrzymał licencjat z wyróżnieniem z biologii lasu na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej, oraz doktorat z ekologii na tej samej uczelni^[1].

Przez dziewięć lat kierował kanadyjskim oddziałem Greenpeace, w czasie gdy stowarzyszenie stało się największą na świecie organizacją działającą na rzecz ochrony środowiska^[1]. W tym czasie zasłynął jako rzecznik, prowadząc kampanie przeciwko nuklearnym okrętom wojennym, wielorybnictwu i połowom fok^[2]. Po odejściu z Greenpeace i pracy przez pewien czas w rodzinnej firmie zajmującej się hodowlą łososia, prowadził (od 1986) firmę konsultingową i komunikacyjną na temat środowiska i zrównoważonego rozwoju. Od tego czasu stał się głośnym krytykiem niektórych działań Greenpeace^[2].

W latach 1990-1994 był członkiem powołanego przez rząd Kolumbii Brytyjskiej Okrągłego Stołu ds. Środowiska i Gospodarki. Przez cztery lata pełnił funkcję wiceprezesa ds. środowiska w firmie Waterfurnace International, która jest producentem geotermalnych pomp ciepła do ogrzewania i chłodzenia budynków mieszkalnych za pomocą odnawialnej energii z ziemi. Pełnił również funkcję wiceprezesa ds. przemysłu i spraw rządowych w NextEnergy Geothermal, największym dystrybutorze systemów geotermalnych w Kanadzie^[1].

W 2010 roku dr Moore opublikował „Green Spirit – Trees are the Answer”, fotoksiążkę na temat leśnictwa i środowiska, która zapewnia nowy wgląd w to, jak działają lasy i jaką odgrywają rolę w rozwiązywaniu wielu obecnych problemów środowiskowych. W 2013 roku opublikował „Confessions of a Greenpeace Dropout – The Making of a Sensible Environmentalist”, która dokumentuje jego 15 lat pracy w Greenpeace i przedstawia jego wizję zrównoważonej przyszłości^[1].

W latach 2000-2012 pełnił funkcję przewodniczącego i głównego naukowca w Greenspirit Strategies, firmie konsultingowej zajmującej się polityką środowiskową i komunikacją w leśnictwie, rolnictwie, rybołówstwie i akwakulturze, górnictwie, różnorodności biologicznej, energii i zmianach klimatycznych^[1].

W latach 2006-2012 był współprzewodniczącym Koalicji na rzecz Czystej i Bezpiecznej Energii, amerykańskiej misji wspierającej budowanie poparcia społecznego dla większej liczby elektrowni jądrowych dostarczających energię elektryczną^[1].

W 2014 roku trafił na pierwsze strony gazet, gdy przed komisją senacką kwestionował scenariusz zagłady forsowany przez ruch ekologiczny. Przedstawił zmiany klimatu w ciągu ostatniego stulecia jako „niewielkie ocieplenie” i twierdził, że „nie ma naukowych dowodów na to, że człowiek jest dominującą przyczyną emisji dwutlenku węgla”. W rezultacie znalazł się pod ostrzałem liberałów za „negowanie klimatu”. Uważa, że globalne ocieplenie może być korzystne, ponieważ dwutlenek węgla jest „budulcem życia”^[3].

Opuścił Greenpeace gdyż jak twierdzi organizacja zaczęła charakteryzować ludzi jako „wrogów Ziemi” i „raka na planecie”. Został nazwany lobbystą na rzecz przemysłu energii jądrowej^[3].

W kwietniu 2020 roku Moore stwierdził, że „modele komputerowe dotyczące pandemii koronawirusa są mniej więcej tak dokładne, jak modele komputerowe, które tak żałośnie zawiodły w przypadku globalnego ocieplenia”. Dowodzi to, „że nie można przewidzieć chaotycznej, wieloczynnikowej, nieliniowej przyszłości”^[4].

Uważa, że akwakultura, w tym hodowla łososia, będzie w przyszłości jednym z najważniejszych źródeł zdrowej żywności, z powodu uszczuplonych zasobów dzikich ryb^[5].