Pałac w Grodźcu (woj. dolnośląskie)

Pałac w Grodźcu

(niem.) Schloss Gröditzberg

nr rej. pałac A/2856/531 z 27.02.1959, park A/2857/515/L z 13.05.1977, aleja lipowa A/2858/694/L z 25.06.1986[1]
Pałac w Grodźcu
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Grodziec
Typ budynku	pałac
Rozpoczęcie budowy	1718
Ukończenie budowy	1727
Położenie na mapie gminy Zagrodno Pałac w Grodźcu
Położenie na mapie Polski Pałac w Grodźcu
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pałac w Grodźcu
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego Pałac w Grodźcu
51°10′07,55″N 15°46′29,03″E/51,168764 15,774731
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac w Grodźcu – zabytkowy^[2] pałac w Grodźcu.

Pałac położony jest we wsi Grodziec w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Zagrodno, w południowej części Pogórza Bolesławieckiego, na granicy z Rowem Zbylutowskim^[3].

Pałac w Grodźcu został wzniesiony w latach 1718-1727^[3]. Budowę rozpoczął hrabia Johannes von Frankerberg, a zakończył jego syn Otto, który popadł w kłopoty finansowe i wkrótce pozbył się posiadłości^[3]. W latach 1810–1815 w pałacu prowadzono prace budowlane, kiedy to rozebrano mur kurtynowy, tworzący dziedziniec i zbudowano od frontu podjazd z arkadami^[3]. W 1899 pałac nabył baron Wilibald von Dirksen, tajnym radcą w berlińskim MSZ^[4].
Po 1945 roku pałac był użytkowany przez PGR jako hotel robotniczy, następnie należał do kilku innych instytucji^[3]. W latach 1985–1986 przeprowadzono remont stropu nad salą balową, a w 2002 roku rozpoczęto kompleksowy remont budynku^[3].

Pałac w Grodźcu jest dwu i trzykondygnacyjną budowlą, wzniesioną z kamienia łamanego i cegły na planie podkowy^[3]. Budynek mieści około 60 pokoi i nakryty jest dachami mansardowymi z lukarnami^[3]. Fasada pałacu ma trzynaście osi i płytki ryzalit z pięcioma osiami środkowymi^[3]. Wejście prowadzi przez portal flankowany dwiema kolumnami^[3] zwieńczony kartuszem z herbem von Dirksen^[5]. Powyżej balkon z kamienną balustradą. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park, i aleja lipowa z XVIII w.^[3]

• 
  Herb von Dirksen

• Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.
• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Pogórze Kaczawskie, tom 7, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9, s. 212