Postrzałka kafryjska

Postrzałka kafryjska

Pedetes capensis[1]
(Forster, 1778)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	wiewiórolotkowe
Rodzina	postrzałkowate
Rodzaj	postrzałka
Gatunek	postrzałka kafryjska
Synonimy
Yerbua capensis Forster, 1778[2] Mus cafer Pallas, 1778[3] Pedetes typicus A. Smith, 1834[4] Pedetes cafer orangiae Wroughton, 1907[5] Pedetes cafer salinae Wroughton, 1907[5] Pedetes angolae Hinton, 1920[6] Pedetes caffer damarensis Roberts, 1926[7] Pedetes caffer fouriei Roberts, 1938[8] Pedetes cafer albaniensis Roberts, 1946[9]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[10]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
Postrzałka kafryjska – zasięg[11].
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Postrzałka kafryjska^[12], postrzałka^[13] (Pedetes capensis) – gatunek ssaka z rodziny postrzałkowatych (Pedetidae). Postrzałki kafryjskie występują na piaszczystych, trawiastych równinach wschodniej i południowej Afryki.

Postrzałka kafryjska jest szeroko rozpowszechniona w południowej Afryce, w środkowej i południowej Angoli, południowej Demokratycznej Republice Konga, zachodniej Zambii, Namibii (z wyjątkiem pustyni Namib), Botswanie, Zimbabwe (z wyjątkiem północnej części), południowym Mozambiku i znacznej części Południowej Afryki (z wyjątkiem większości Prowincji Przylądkowej Zachodniej, Mpumalangi i KwaZulu-Natal)^[14].

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1778 roku niemiecki przyrodnik Johann Reinhold Forster nadając mu nazwę Yerbua capensis^[2]. Holotyp pochodził z obszaru blisko Stellenbosch, w Prowincji Przylądkowej Zachodniej, w Południowej Afryce^[15].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[14].

• Pedetes: gr. πηδητης pēdētēs „skoczek”, od πηδαω pedaō „skakać”^[16].
• capensis: Przylądek Dobrej Nadziei (ang. Cape of Good Hope), Południowa Afryka^[17].

Długość ciała (bez ogona) 336–457 mm, długość ogona 390–485 mm; masa ciała 2,5–3,5 kg^[18]. Posiada długi, puszysty ogon swoich rozmiarów oraz kilkucentymetrowe uszy^[19]. Wyglądem ciała przypominają małe kangury, gdyż posiadają krótkie kończyny przednie i długie kończyny tylne. Charakterystyczny jest ich sposób poruszania się – jest to seria podskoków na obu stopach. Jednym skokiem mogą pokonać odległość nawet trzech metrów. Wzór zębowy: I ${\displaystyle {\tfrac {1}{1}}}$ C ${\displaystyle {\tfrac {0}{0}}}$ P ${\displaystyle {\tfrac {1}{1}}}$ M ${\displaystyle {\tfrac {3}{3}}}$ (x2) = 20^[18].

Postrzałki odżywiają się głównie zbożami. Są jednak przystosowane do jedzenia małych owadów^[19].

Postrzałki kafryjskie są aktywne w nocy, większość czasu spędzając na zjadaniu traw. Żerują generalnie w okolicy nor, szczególnie podczas jasnych, księżycowych nocy, gdyż wtedy są najbardziej widoczne i narażone na atak ze strony drapieżników. W norach żyją samotnie, dzieląc się nimi jedynie ze swoim potomstwem, żerują natomiast w małych grupkach, przypuszczalnie po to, żeby się wzajemnie ostrzegać w przypadku nadchodzącego niebezpieczeństwa.

Postrzałki kafryjskie żyją w płytkich norach, które wygrzebują w piaszczystej glebie do głębokości 80 centymetrów, korytarze pod ziemią mogą mieć długość do 45 metrów. W przeciwieństwie do innych swoich krewniaków kopiących nory, postrzałki nie mają specjalnych komór gniazdowych. Nory są za to wyposażone w dużą liczbę otworów wyjściowych i korytarzy ewakuacyjnych, służących postrzałkom prawdopodobnie jako drogi ucieczki przed wężami i mangustami – zwierzętami, które na nie polują.

Kojarzenie się par rozrodczych ma miejsce cały rok, samice mogą rodzić trzy razy w roku, tylko jedno młode za każdym razem. Młode rodzi się owłosione, ma masę ciała około 300 g (dorosła postrzałka waży 3–4 kg), od razu widzi i jest natychmiast aktywne. Przebywa ono w norze do dwóch miesięcy pijąc mleko matki, potem zaczyna wychodzić na powierzchnię i zjadać pokarm roślinny.