Polityka arktyczna Unii Europejskiej

Polityka Unii Europejskiej względem Arktyki – polityka względem strategicznego regionu Arktyki, którego – według Komisji Europejskiej – rozwój będzie miał istotne następstwa dla życia następnych pokoleń mieszkańców Europy. Zwiększone zaangażowanie Unii Europejskiej we współpracę z Arktyką otworzy nowe perspektywy dla kontaktów, jakie państwa UE utrzymują z państwami regionu arktycznego^[1]. Rozwój tej polityki wiąże się ze zmianami klimatycznymi, jak i ekspansją rosyjską w tej części świata^[2]. Spekuluje się, że region ten będzie polem zaciętej walki, związanej z ogromnymi pokładami surowców. Pięć państw konkurujących ze sobą w rejonie Arktyki: Rosja, Kanada, Norwegia, Dania i Stany Zjednoczone obiecały spór związany z ich roszczeniami terytorialnymi rozwiązywać przy wsparciu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Państwa te miały czas do maja 2009, by zgłosić swoje postulaty w tej kwestii. Zaniepokojenie w tej kwestii wyraża również Parlament Europejski^[3].

20 stycznia 2011 r. Parlament Europejski przyjął kolejną rezolucję ws. Regionu Dalekiej Północy, który to jest rozwinięciem i uszczegółowieniem poprzednich dokumentów^[4][5].

Komisja Europejska wymienia podstawowe zadania jakie Unia powinna sobie zadać ^[6]:

1. ochrona i zachowanie Arktyki w zgodzie z jej mieszkańcami;
2. działanie na rzecz zrównoważonego wykorzystania zasobów;
3. przyczynienie się do lepszego, wielostronnego zarządzania Arktyką.

• stworzenie nowej infrastruktury badawczej;
• kontrolowanie i monitorowanie chemikaliów;
• zwiększenie współpracy w zakresie zapobiegania katastrofom, przygotowania na wypadek katastrof i reagowania na nie;
• zaangażowanie arktycznej ludności autochtonicznej w prowadzenie regularnego dialogu;
• rozszerzenie istniejących ram prawnych dotyczących rybołówstwa, tak aby swoim zasięgiem objęły obszar Arktyki;
• wprowadzenie ulepszeń w zakresie nadzoru morskiego;
• działanie na rzecz pełnego wdrożenia istniejących przepisów oraz podnoszenia standardów dotyczących środowiska naturalnego i bezpieczeństwa, określonych przez Międzynarodową Organizację Morską;
• rozwój wielostronnego zarządzania Arktyką w oparciu o Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza, w tym prowadzenie obszernego dialogu politycznego;
• podniesienie rangi kwestii związanych z Arktyką w ramach międzynarodowego programu działań, zwiększenie zaangażowania Komisji w prace Rady Arktycznej poprzez objęcie funkcji stałego obserwatora.

• Wymiar Północny
• Ochrona środowiska w Unii Europejskiej
• Grenlandia a Unia Europejska
• Międzynarodowy Rok Polarny
• Rada Arktyczna
• Kontrowersje wokół globalnego ocieplenia

• Strona Komisji Europejskiej
• European Union and the Arctic Region Communication
• European Commission, External Relations, Arctic Region
• Arctic Communication