[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Poison

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Poison
Ilustracja
Poison (1986)
Rok założenia

1983

Pochodzenie

Harrisburg

Gatunek

hair metal[1], pop metal[1], heavy metal[1], hard rock[1]

Wydawnictwo

Capitol Records

Skład
Bret Michaels
Bobby Dall
Rikki Rockett
C.C. DeVille
Byli członkowie
Blues Saraceno
Richie Kotzen
Matt Smith
Strona internetowa

Poison – amerykańska grupa wykonująca szeroko pojętą muzykę heavymetalową. Powstała 1983 w Harrisburgu w stanie Pensylwania w USA.

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]

Korzenie zespołu, głównie te glam metalowe, leżą w brzmieniu wschodniego wybrzeża Ameryki i częściowo nawiązują do takich zespołów jak New York Dolls, KISS, Cinderella, Boston, Aerosmith czy Cheap Trick. Wpływy te zostały przeniesione do Kalifornii pod koniec lat 70., a następnie zmutowały się z brzmieniem z debiutanckiego albumu Van Halen z 1978 r., w końcu rozpoczynając nurt glam metalowy na Sunset Strip w L.A. w latach 80. Późniejsza twórczość zespołu miała też naleciałości bluesowe.

Muzyka Poison charakteryzowała się stosunkowo prostymi, ale chwytliwymi, melodiami i hymnowymi gitarowymi riffami. Zespół charakteryzował specyficzny wizerunek sceniczny - jaskrawe kostiumy, natapirowane fryzury, damski makijaż czy gorączkowe występy, które były promowane przez MTV od połowy do późnych lat 80.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Zespół Poison rozpoczął swój żywot w 1984 r. pod nazwą Paris i składał się z wokalisty Breta Michaelsa, basisty Bobby’ego Dalla, gitarzysty Matta Smitha i perkusisty Rikkiego Rocketta. Po przeprowadzce do Los Angeles w 1985, muzycy zespołu zaczęli objazd klubów. Nazwa "Poison" została wybrana przez zespół po zobaczeniu napisu na t-shircie, który miał na sobie perkusista Mick Shrimpton w heavymetalowej komedii "This Is Spinal Tap". Członkowie grupy wiedzieli, że pasują do stereotypów gwiazd rocka przedstawionych w filmie.

Smith, który miał zostać ojcem dziecka i nie był przekonany co do przyszłości kapeli, wrócił do Pensylwanii. Po opuszczeniu przez niego zespołu rozpoczęły się przesłuchania nowych gitarzystów. Po zmniejszeniu grona kandydatów do trzech – Slasha, który później dołączył do Guns N’ Roses, Steve’a Silvy z The Joe Perry Project, i C.C. DeVille’a, zespół ostatecznie wybrał DeVille’a.

Kapela zaczęła zyskiwać sławę na Sunset Strip poprzez swoje teatralne występy i wyraźny glamowy image. Bez odpowiednich funduszy na efekty, wypełniali scenę częściami od starych samochodów i harleyów, wysadzali bezpieczniki i wysypywali na siebie confetti z pudełek przyczepionych na suficie. Michaels, Dall, Rockett i DeVille podpisali w 1986 r. kontrakt z wytwórnią Enigma Records. Ich debiutancki album, "Look What the Cat Dragged In" został wydany 2 sierpnia 1986. Zawierał 3 hity, "Talk Dirty To Me", "I Want Action" i "I Won't Forget You". Sprzedaż płyty doszła do 2 milionów kopii. W 1987 zespół nagrał też cover piosenki KISS "Rock And Roll All Nite" na ścieżkę dźwiękową filmu Less Than Zero.

Sukces komercyjny

[edytuj | edytuj kod]

Drugi album Poison, "Open Up And Say…Ahh!", który został wydany 21 maja 1988 r. (1988 w muzyce) ostatecznie sprzedał się w liczbie 8 milionów kopii na całym świecie. Płyta zawierała największy hit zespołu, "Every Rose Has Its Thorn" i inne hity z top 10: "Nothin’ But A Good Time" oraz cover duetu Loggins and Messina "Your Mama Don’t Dance". W 1988 grupa koncertowała razem z Davidem Lee Rothem na Skyscraper Tour. Występy Poison stały się ważną częścią tej trasy.

Trzeci album Poison, "Flesh & Blood", wypuszczony 21 czerwca 1990 również odniósł duży sukces. Krążek stał się multiplatynowy, na co złożyły się trzy złote single: "Unskinny Bop," "Ride the Wind" i ballada "Something To Believe In". Flesh & Blood dotarło do 2 miejsca na amerykańskich listach, dodając impetu dalszej światowej trasie grupy. Zespół zarejestrował kilka występów na swojej trasie Flesh & Blood w latach 1990/1991, które zostały wydane w listopadzie 1991 r. jako ich czwarty album, "Swallow This Live".

Późniejsze lata

[edytuj | edytuj kod]

Pomimo sukcesu Poison, uzależnienie DeVille’a od alkoholu i kokainy doprowadziło do rozpoczęcia sporu w zespole. Kulminacja konfliktu pomiędzy Michaelsem i DeVille’em miała miejsce na backstage’u podczas MTV Music Awards 1991 w postaci walki na pięści spowodowanej tragicznym występem gitarzysty. Zaraz po tym C.C został zastąpiony przez pensylwańskiego wirtuoza gitary Richiego Kotzena.

Piąty krążek Poison - "Native Tongue" - został wydany 8 lutego 1993 r. Na tym wydawnictwie słychać było duży wkład świeżych kompozycji Kotzena oraz gitarowych sztuczek. Oznaczało to zmianę stylu zespołu, który porzucił swoje hymnowo–imprezowe dźwięki, skupiając się na bardziej poważnych brzmieniach. Zawierający singel "Stand", album zebrał głównie pozytywne recenzje, jednak sprzedawał się wyjątkowo słabo i powolnie, dochodząc jedynie do 1 miliona sprzedanych kopii na całym świecie. Zespół wybrał się na tournée promujące album, podczas którego jednak napięcia pomiędzy Kotzenem a resztą Poison wzrosły i uwydatniły się. Kariera Richiego w zespole dobiegła końca, kiedy wyszło na jaw, że miał on romans z narzeczoną Rocketta – Deanną Eve. Kotzen został natychmiastowo wyrzucony i zastąpiony przez innego wirtuoza – Bluesa Saraceno.

Zespół zaczął nagrywać swój szósty album, "Crack a Smile", w 1994 r. Proces nagrywania został nagle przerwany w maju 1994 r., kiedy Michaels był uczestnikiem wypadku, w którym stracił kontrolę nad swoim Ferrari. Bret złamał nos, żebra, szczękę i palce oraz stracił cztery zęby. Po jego rekowalescencji w 1995 r., grupa kontynuowała nagrania. W obliczu ostrego spadku popularności dla glam/hair Metalu, oraz ze względu na zmiany w personelu wytwórni, Capitol Records nie wykazało zbytniego zainteresowania promocją nowego wydawnictwa Poison. Zamiast tego, koncern optował za kompilacją "Greatest Hits". Płyta została wypuszczona na rynek 26 listopada 1996 r. i zdobyła platynę, pomimo braku trasy, która miałaby promować album.

Po ośmioletniej przerwie, w drugiej połowie 1988 r., Michaels i DeVille załagodzili swoje dawne konflikty. Powrotowa trasa Greatest Hits rozpoczęła się latem 1999. Trasa ta okazała się sukcesem, a 18 tys. biletów na koncert w Pine Knob Amphitheater w Detroit zostało w całości wyprzedanych. Liczba ludzi na koncertach tej trasy osiągała średnio 12 tys.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]

Obecny skład zespołu

[edytuj | edytuj kod]
  • Bret Michaels – wokal prowadzący, gitara (od 1983)
  • C.C. DeVille – gitara, wokal wspierający (1985–1991, od 1996)
  • Bobby Dall – gitara basowa, instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (od 1983)
  • Rikki Rockett – perkusja, wokal wspierający (od 1983)

Byli członkowie zespołu

[edytuj | edytuj kod]
  • Matt Smith – gitara, wokal wspierający (1983–1985)
  • Richie Kotzen – gitara, instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (1991–1993)
  • Blues Saraceno – gitara, wokal wspierający (1993–1996)

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
USA
[2]
UK
[3]
AUS
[4]
NZL
[5]
DEU
[6]
1986 Look What the Cat Dragged In
  • Data: 2 sierpnia 1986
  • Wydawca: Capitol Records
3
1988 Open Up and Say… Ahh!
  • Data: 21 maja 1988
  • Wydawca: Capitol Records
3 18 7 1
  • USA: 5x platyna[7]
  • CAN: 4x platyna[8]
  • UK: złoto[9]
1990 Flesh & Blood
  • Data: 21 czerwca 1990
  • Wydawca: Capitol Records
2 3 2 4
  • USA: 3x platyna[7]
  • CAN: 4x platyna[8]
  • UK: złoto[9]
1993 Native Tongue
  • Data: 8 lutego 1993
  • Wydawca: Capitol Records
16 20 60
  • USA: złoto[7]
  • CAN: platyna[8]
2000 Crack a Smile… and More!
  • Data: 14 marca 2000
  • Wydawca: Cyanide Records
131
2002 Hollyweird
  • Data: 21 maja 2002
  • Wydawca: Capitol Records
103
2007 Poison’d!
  • Data: 5 czerwca 2007
  • Wydawca: EMI America/Capitol Records
32
"—" pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
USA
[2]
UK
[3]
AUS
[4]
1991 Swallow This Live
  • Data: 12 listopada 1991
  • Wydawca: Capitol Records
41 52 46
2000 Power to the People
  • Data: 13 czerwca 2000
  • Wydawca: Cyanide Records
166
2006 Great Big Hits Live! Bootleg
  • Data: 4 lipca 2006
  • Wydawca: Sony BMG
Seven Days Live (CD)
  • Data: 11 czerwca 2006
  • Wydawca: Cherry Red
2008 Live, Raw & Uncut
  • Data: 15 lipca 2008
  • Wydawca: Cyanide Records
8
"—" pozycja nie była notowana.

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
USA
[2]
CAN
[11]
1996 Poison’s Greatest Hits: 1986–1996
  • Data: 26 listopada 1996
  • Wydawca: Capitol Records
  • USA: 2x platyna[7]
  • CAN: złoto[8]
2001 Poison – Rock Champions
  • Data: 25 września 2001
  • Wydawca: EMI America
2003 Best of Ballads & Blues
  • Data: 5 sierpnia 2003
  • Wydawca: Capitol Records
2006 The Best of Poison: 20 Years of Rock
  • Data: 3 kwietnia 2006
  • Wydawca: Capitol Records
17
2009 Poison – Box Set (Collector’s Edition)
  • Data: 2009
  • Wydawca: Madacy Records
2010 Nothin’ But a Good Time: The Poison Collection
  • Data: 9 listopada 2010
  • Wydawca: Capitol Records
2010 Poison - 10 Great Songs
  • Data: 12 stycznia 2010
  • Wydawca: Capitol Records
145
2011 Double Dose: Ultimate Hits
  • Data: 3 maja 2011
  • Wydawca: Capitol Records
17
"—" pozycja nie była notowana.

Single

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat Album
US
[12]
US Main
[12]
CAN
[13]
AUS
[14]
NLD
[15]
NZL
[16]
SWE
[17]
CHE
[18]
UK
[3]
1986 "Cry Tough" 97 Look What the Cat Dragged In
1987 "Talk Dirty to Me" 9 9 67
"I Want Action" 50
"I Won't Forget You" 13 38 37
"Rock and Roll All Nite" 3 Less Than Zero (ścieżka dźwiękowa)
1988 "Nothin' but a Good Time" 6 19 36 10 35 Open Up and Say… Ahh!
"Fallen Angel" 12 32 55 21 32 59
"Every Rose Has Its Thorn" 1 11 16 18 8 20 12 13
1989 "Your Mama Don’t Dance" 10 39 17 21 3 13
1990 "Unskinny Bop" 3 5 3 7 34 3 19 15 Flesh and Blood
"Something to Believe In" 4 5 3 44 38 34
"Ride the Wind" 38 25 31
1991 "Life Goes On" 35
"(Flesh & Blood) Sacrifice"
1992 "So Tell Me Why" 25 Swallow This Live
1993 "Stand" 50 15 15 39 25 Native Tongue
"Until You Suffer Some" 100 32
1994 "Body Talk"
2000 "Shut Up, Make Love" Crack a Smile… and More!
"Be the One"
"Power to the People" Power to the People
"The Last Song"
2001 "Rockstar" Hollyweird
2002 "Squeeze Box"
2003 "Shooting Star"
2006 "We’re an American Band" The Best of Poison: 20 Years of Rock
2007 "What I Like About You" Poison’d!
"SexyBack"
"—" pozycja nie była notowana.

Wideografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
USA
1989 Sight for Sore Ears
  • Data: 1989
  • Wydawca: Enigma Records
1991 Flesh, Blood, & Videotape
  • Data: 15 listopada 1991
  • Wydawca: Capitol Records
1992 Swallow This Live: Flesh & Blood World Tour
  • Data: 1992
  • Wydawca: Capitol Records
1993 Seven Days Live
  • Data: 1993
  • Wydawca: Cherry Red
1999 VH1 Behind the Music: Poison
  • Data: 1999
  • Wydawca: VH1
2001 Poison Greatest Video Hits
  • Data: 2001
  • Wydawca: Capitol Records
2003 Nothing but a Good Time! Unauthorized
  • Data: 24 czerwca 2003
  • Wydawca: Capitol Records
2005 Poison Video Hits
  • Data: 11 stycznia 2005
  • Wydawca: Capitol Records
2006 The Best of Poison: 20 Years of Rock (DVD)
  • Data: 4 kwietnia 2006
  • Wydawca: EMI America
2008 Live, Raw & Uncut (DVD)
  • Data: 25 listopada 2008
  • Wydawca: E1 Music
8[21]
"—" pozycja nie była notowana.

Teledyski

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Reżyseria
1986 "Cry Tough" John Jopson
1987 "Talk Dirty To Me" Doug Freel
"I Want Action" John Jopson
"I Wont Forget You"
1988 "Nothin' but a Good Time" Marc Reshovsky
"Fallen Angel" Marty Callner
"Every Rose Has Its Thorn"
1989 "Your Mamma Don't Dance"
"Good Love"
1990 "Unskinny Bop" Marty Callner
"Something to Believe In"
"Ride the Wind"
1991 "Life Goes On"
"(Flesh & Blood) Sacrifice"
1992 "So Tell Me Why"
1993 "Stand"
"Until You Suffer Some (Fire & Ice)"
2000 "Power to the People" Poison
2002 "Squeeze Box"
2006 "Were An American Band" Poison
2007 "What I Like About You"

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Barry Weber: Poison Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-03-05]. (ang.).
  2. a b c Poison Billboard Albums. allmusic.com. [dostęp 2012-03-05]. (ang.).
  3. a b c Poison UK Albums Chart. chartstats.com. [dostęp 2012-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-31)]. (ang.).
  4. a b Poison Australian Albums Chart. australian-charts.com. [dostęp 2012-03-05]. (ang.).
  5. Poison New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2012-03-05]. (ang.).
  6. Poison/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2012-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)]. (niem.).
  7. a b c d e f g RIAA – Gold & Platinum – 30 maja, 2010: Poison certified albums. Recording Industry Association of America. [dostęp 2010-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  8. a b c d e f Canadian Recording Industry Association search results. Canadian Recording Industry Association. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  9. a b c British Phonographic Industry search results. British Phonographic Industry. [dostęp 2010-05-31]. (ang.).
  10. RIAA Gold & Platinum. riaa.com. [dostęp 2010-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  11. Chart watch Canada. [dostęp 2011]. (ang.).
  12. a b Poison. AllMusic. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  13. Results – RPM – Library and Archives Canada. RPM. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  14. australian-charts.com – Australian charts portal. australian-charts.com. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  15. dutchcharts.ml – Dutch charts portal. dutchcharts.nl. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  16. charts.org.nz – New Zealand charts portal. charts.org.nz. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  17. swedishcharts.com – Swedish charts portal. swedishcharts.com. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  18. Die Offizielle Schweizer Hitparade und Music Community. hitparade.ch. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  19. a b c d RIAA – Gold & Platinum – 30 maja, 2010: Posion certified singles. Recording Industry Association of America. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  20. RIAA – Gold & Platinum – 31 maja, 2010: Poison certified video albums. Recording Industry Association of America. [dostęp 2010-05-31]. (ang.).
  21. Poison myspace – live, raw & uncut peak position. [dostęp 2010]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-08)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]