Sylvafossor
Sylvafossor | |
Aristov, 2004 | |
Okres istnienia: cisural | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
Sylvafossor |
Typ nomenklatoryczny | |
Sylvafossor forcipatus Aristov, 2004 |
Sylvafossor – wymarły rodzaj owadów z rzędu świerszczokaraczanów i rodziny Probnidae, obejmujący tylko jeden znany gatunek: Sylvafossor forcipatus.
Rodzaj i gatunek opisane zostały w 2004 roku przez Daniła Aristowa. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej skamieniałości, odnalezionej w formacji Koszelewka, w rosyjskiej Czekardzie i pochodzącej z piętra kunguru w permie[1].
Owad o ciele długości 21 mm. Duża, szersza niż dłuższa, ku przodowi zwężona, prognatyczna głowa wyposażona była w duże oczy, krótkie i trójczłonowe głaszczki szczękowe, duże żuwaczki z ostrymi zębami oraz dość krótkie, nitkowate czułki. Paranotalia przedplecza miały kształt zaokrąglonego, odwróconego trapezu. Śródplecze i zaplecze były podobnej budowy, tak szerokie jak długie. Przednie skrzydło miało 17 mm długości, brzeg przedni prosty, tylny brzeg wypukły, a wierzchołek zaokrąglony. W jego użyłkowaniu zaznaczały się: pogrubiona u nasady i zakończona w odsiebnej ⅓ skrzydła żyłka subkostalna, zaczynający się w nasadowej ⅓ i wyposażony w 4 odnogi sektor radialny, rozdwojona w pobliżu połowy skrzydła tylna żyłka medialna oraz lekko falista i piłkowana przednia żyłka kubitalna. Tylne skrzydło miało 16 mm długości, brzeg przedni prosty, a wierzchołki wystające poza te przedniego skrzydła. Jego użyłkowanie charakteryzowała sięgająca za połowę długości żyłka subkostalna, lekko zakrzywiona u nasady i dalej prosta żyłka radialna oraz sektor radialny o grzebieniowanych odgałęzieniach. Przednia para odnóży miała na rozszerzonych goleniach duże kolce oraz rzędy drobnych kolców u wierzchołka. Sięgający poza skrzydła odwłok wyposażony był w krótkie, zagięte pośrodku przysadki odwłokowe[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b D.S. Aristov. The Fauna of Grylloblattid Insects (Grylloblattida) of the Lower Permian Locality of Tshekarda. „Paleontological Journal”. 38, Suppl. 2, s. 80-145, 2004.