Survivor (reality show)

Ten artykuł od 2020-08 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Survivor – amerykański reality show emitowany przez CBS. W Polsce program emitowany był jako „Ryzykanci”. W programie współzawodnicy są odizolowani od świata w odległym miejscu i współzawodniczą o gotówkę i inne nagrody. Survivor oparty jest na szwedzkim programie Ekspedycja Robinson, który jest jednym z pierwszych reality show, ponieważ pokazywał rzeczywistość życia w telewizji. Do 2024 powstało 46 edycji.

W Polsce TVP2 wyemitowała 6 pierwszych sezonów, natomiast TV4 i TV6 cztery edycje – od 3. do 6. W telewizji AXN wyemitowano edycje: 1–17 oraz 19–21. 31 sierpnia 2020 TV4 rozpoczęła emisję 30. edycji programu.

Polska wersja na analogicznych zasadach została zrealizowana w 2004 roku od nazwą Wyprawa Robinson i wyemitowana przez telewizję TVN; następnie zaś, w roku 2017, pod nazwą Wyspa przetrwania na antenie telewizji Polsat.

• W grze bierze udział od 16 do 20 obcych sobie uczestników. Wyjątkami od tej zasady są wyłącznie tak zwane sezony All-Stars (dotychczas edycje 8, 20, 31, 34 oraz 40), w których udział biorą gracze poprzednich edycji, nierzadko mających ze sobą styczność w grze w przeszłości, sezony, w których gracze powracający stanowią połowę obsady (dotychczas edycje 16, 26, oraz 27) lub jej niewielką część (dotychczas edycje 11, 22, 23, 25, 38, oraz 45), a także sezony bazujące na formacie Blood vs. Water (dotychczas edycje 27 i 29), w których każdemu z graczy towarzyszy jedna osoba bliska w świecie prywatnym (krewny, partner lub współmałżonek).
• Liczba kobiet i mężczyzn jest za każdym razem równa. Dotychczas zdarzyły się wyłącznie dwa wyjątki od tej reguły spowodowane nieprzewidzianymi przez producentów przypadkami (rezygnacja jednej z uczestniczek edycji 14. tuż przed startem oraz ewakuacja dwóch sióstr z uwagi na stan zdrowia jednej z nich w edycji 29.).
• Uczestnicy są na starcie gry podzieleni na rywalizujące ze sobą plemiona, z których każde ma swoją lokalnie brzmiącą nazwę oraz kolor. W początkowych sezonach dominował podział na dwa plemiona, w najnowszych zaś coraz częstszą tendencją jest podział trójplemienny. Najwięcej plemion startowych, bo aż po cztery, miały edycje 12. oraz 13. W trakcie gry, począwszy już od edycji 3., dochodzi zazwyczaj do przynajmniej jednego przemieszania składu grup.
• Inicjalnie przydział do plemion odbywał się w sposób przypadkowy, mając na uwadze wyłącznie wyrównany stosunek płci i wieku pomiędzy grupami. Z czasem, zależnie od motywu poszczególnego sezonu, producenci coraz częściej zaczęli stosować określone wyznaczniki, takie jak np. podział ze względu na płeć, wiek, etniczność, wykonywany zawód, stopień doświadczenia w grze (w sezonach, w których gracze powracający mierzyli się z nowymi), a czasem uczestnicy sami dobierali się w plemiona.
• Plemiona rywalizują ze sobą o nagrody (najczęściej jedzenie lub formy komfortu) oraz immunitet, chroniący grupę od Rady Plemienia. Na Radę Plemienia (najczęściej jedna w każdym odcinku) udaje się plemię przegrane i po moderowanej przez prowadzącego dyskusji eliminuje ze swojego grona jedną osobę poprzez tajne głosowanie. Wskazany gracz odpada z programu (wyjątkiem były dotychczas: edycja 7, gdzie pierwsza szóstka wyeliminowanych uczestników miała szanse powrócić do programu po wygraniu zadania o immunitet; edycje 22, 23 i 27 z tak zwaną Wyspą Odkupienia, na której wygnani uczestnicy rywalizowali ze sobą o prawo powrotu do gry na pewnym etapie; edycje 38 i 40, gdzie wszyscy wyeliminowani uczestnicy mieli szansę zostać na wyspie zwanej Skrajem Wymarcia, gdzie oczekiwali na dwie szanse o powrót do gry). Formuła gry dopuszcza, a wręcz inicjuje umawianie się uczestników co do głosowania, co daje podłoże do strategii, spisków i sojuszy będących uznawane za główny sens programu (oficjalne motto zachęca do „przechytrzenia” konkurentów).
• Mniej więcej w połowie gry plemiona łączone są w jedno. Od tego momentu uczestnicy rywalizują w konkurencjach o indywidualny immunitet. Przed każdą Radą Plemienia chroniona jest nim tylko jedna osoba. Zwycięzca ma jednak prawo odstąpienia immunitetu na rzecz innego gracza. W całej historii zdarzyły się jak dotąd jedynie trzy takie przypadki, z czego dwa skończyły się eliminacją osoby rezygnującej z immunitetu na tej samej Radzie Plemienia.
• Na wynik Rad Plemienia mogą doraźnie wpływać różne niespodzianki zależne od konkretnej edycji. Dotychczas wprowadzano m.in. ukryte immunitety (możliwe do znalezienia w otoczeniu, anulują wszystkie głosy oddane na danego uczestnika lub wskazaną przez niego osobę i eliminują gracza, który otrzymał następną w kolejności największą liczbę głosów), kradzież głosu wybranej osoby, możliwość oddania podwójnego głosu, czy też tak zwany immunitet dziedziczny, możliwy do jednorazowego wykorzystania przez uczestnika na ściśle określonych etapach, który w razie własnej eliminacji trzeba przekazać „w spadku” komuś innemu. W edycji 34. doszło do kontrowersyjnej sytuacji, w której to w wyniku nawarstwienia różnych form immunitetów użytych przez pozostałych uczestników na tej samej Radzie Plemienia, jedna z zawodniczek, Cirie Fields, odpadła z gry automatycznie, będąc jedyną osobą nieposiadającą żadnej ochrony.
• Zasady rozstrzygania remisu na Radzie Plemienia zmieniały się wraz z kolejnymi sezonami. W początkowych, czynnikiem decydującym była liczba głosów oddanych na danego uczestnika na wszystkich poprzednich Radach Plemienia, a w przypadku dalszego remisu, konkurencja z wiedzy o otoczeniu (w ten sposób rozstrzygnięto remis w edycji 3). Później wprowadzono stosowaną do czasów obecnych zasadę losowania kamieni. W przypadku braku możliwości osiągnięcia konsensusu przez grupę, dwie objęte remisem osoby uzyskują immunitet, odpada zaś losowo wybrany gracz spośród pozostałych. Natomiast w przypadku remisu na etapie ostatniej czwórki graczy, czynnikiem decydującym jest każdorazowo konkurencja na najszybsze rozpalenie ognia i osiągnięcie na tyle wysokiego płomienia, by przepalił on zawieszoną na odpowiedniej wysokości linkę.
• Gra kończy się w momencie pozostania w rywalizacji finałowej dwójki (do edycji 12.) lub trójki uczestników (wszystkie późniejsze z wyjątkiem 16., 18. i 28.). Wówczas to loża „sędziów” złożona z, zależnie od edycji, od siedmiu do dziesięciu ostatnio wyeliminowanych osób (lub w sezonach z Edge of Extinction, ze wszystkich uczestników, którzy zostali na owej wyspie do momentu rozpoczęcia fazy jury), poprzez głosowanie wybiera spośród finalistów zwycięzcę.

• Nie można dzielić się zwycięstwem w konspiracji przed innymi, ponieważ grozi to natychmiastowym wydalaniem z gry.
• Z wyjątkiem sporadycznych zadań, włączając w to zapasy albo ograniczoną walkę, jakaś inna fizyczna przemoc między graczami skończy się natychmiastowym wydalaniem z gry.
• Podczas Rady Plemienia, gracze nie mogą głosować sami na siebie ani nie mogą popsuć tajnego głosowania albo odmówić oddania głosu. Gracze muszą też pokazać do kamery na kogo zagłosowali.
• Uczestnicy muszą przestrzegać amerykańskiego, jak również miejscowego prawa.
• Uczestnicy nie mogą opuścić Rad Plemienia, ani nie mogą odmówić uczestnictwa w konkursach o immunitet i o nagrodę rzeczową, chyba że gra im to zaoferuje (tak jak w przypadku Survivor: Gwatemala i Survivor: Exile Island).
• Kiedy jedno plemię ma więcej graczy niż drugie, to musi wyznaczyć graczy, którzy nie wezmą udziału w konkursie grupowym, by liczba obu plemion była równa. Ta reguła została zmieniona tylko w Survivor: Australian Outback, ponieważ Jeff Probst uznał, że liczebna różnica zawodników żadnemu zespołowi nie pomoże ani nie utrudni zadania. Początkowe reguły z Survivor: Africa stwierdzały, że jeśli jakiś gracz zdobędzie nagrodę rzeczową, nie może brać udziału w konkursie o immunitet. W Survivor: Palau w epizodach nr 7 i 8 plemię Koror miało ośmioro graczy, podczas gdy plemię Ulong tylko troje (później dwoje), co zmusiło twórców programu do pozwolenia różnym graczom Koror wziąć z powrotem udział w konkursach. Jedynym warunkiem było to, że tych samych 2–3 graczy nie mogło uczestniczyć w każdym kolejnym konkursie. Katie Gallagher i Janu Tornell, obie z sezonu Survivor: Palau, najrzadziej brały udział w konkursach spośród wszystkich graczy (każda przesiedziała 7 konkursów na 8 epizodów).
• Członkowie jednego plemienia nie mogą zaatakować albo odwiedzić obozu innego plemienia, chyba że dojdzie do połączenia plemion. Uczestnicy nie mogą też odwiedzać kempingu ekipy telewizyjnej. Było pięć wyjątków do tej reguły:
  • w 1. sezonie, kiedy Kelly Wiglesworth została zaproszona do obozu telewizji, chociaż był przerobiony na miejscowy bar (było to częścią nagrody);
  • w 2. sezonie, kiedy Michael Skupin został ranny zaprowadzono go do namiotu ekipy, by tam czekał na przylot helikoptera medycznego;
  • w 4. sezonie, kiedy za wygraną w konkursie plemię Maraamu dostało dwie minuty na splądrowanie obozu Rotu;
  • w czasie 7. sezonu przywilej do „łupów” przeciwnego plemienia był często częścią nagrody;
  • podczas jednego z epizodów w Gwatemali członkowie plemienia Yaxha odwiedzili plemię Nakum i zaprosili ich do swojego obozu na przyjęcie urodzinowe jednej z uczestniczek;
  • podczas 13. sezonu 3 uczestników jednego plemienia przypadkowo weszło na teren drugiego myśląc, że to obca niezamieszkana wyspa.
• W zależności od kraju, w którym program ma miejsce, uczestnicy nie mogą zabijać chronionych gatunków zwierząt i roślin.

Każdy gracz otrzymuje wynagrodzenie za udział w programie w zależności od tego, jak długo przetrwał.

Zwycięzca otrzymuje milion dolarów, a w początkowych edycjach także samochód.

W większości sezonów osoba na drugim miejscu otrzymuje 100 000 USD, a za trzecie – 85 000 USD. Nagrody w All-Stars są jak następuje: 2. miejsce – 250 000 USD; 3. – 125 000 USD; 4. – 100 000 USD.

Sonja Christopher, pierwsza osoba, która opuściła grę w pierwszym sezonie programu, otrzymała 2500 USD. Tina Wesson, pierwsza osoba, która opuściła Survivor: All-stars, otrzymała 25 000 USD. Nagrody w innych sezonach dla szesnastu uczestników są nieznane.

Wszyscy gracze otrzymują też dodatkowe 10 000 USD za występ w zjeździe podsumowującym edycję.

Survivor: The Amazon był szóstą odsłoną popularnego programu telewizyjnego Survivor. Został nakręcony w 2002 roku. Jego 13 odcinków emitowano w amerykańskiej stacji CBS co tydzień od 13 lutego 2003 do 11 maja 2003. Natomiast w Polsce emitowano go na stacji AXN od 17 lutego 2007 roku, w TVP2 od 31 sierpnia 2007 roku oraz w TV4 od 21 kwietnia 2012 roku. Prowadzącym był Jeff Probst natomiast producentami Mark Burnett i Chaelie Parsons.

Szesnastu nieznajomych zostało wysłanych do amazońskiej dżungli, aby toczyć tam walkę o milion dolarów. Uczestnicy zostali podzieleni według płci na dwa plemiona: Jaburu (szczep żeński) i Tambaqui (szczep męski). Po połączeniu razem tworzyli plemię o nazwie Jacaré.

Survivor: Pearl Islands – Panama to siódma z kolei odsłona popularnego reality show Survivor. Została nakręcona w 2003 roku, zadebiutowała w USA w stacji CBS 18 września 2003 roku. W Polsce seria ta została wyemitowana przez stację AXN pod nazwą „Robinsonowie: Wyspy Perłowe”. Miejscem walki rozbitków są Wyspy Perłowe, grupa wysp położonych w Zatoce Panamskiej. O ile poprzedni sezon związany był z dżunglą, ten jest oparty na kulturze pirackiej. Uczestnicy zostali podzieleni na dwa plemiona: Drake (od Francisa Drake’a, angielskiego korsarza, który w latach 1577–1580 odbył wyprawę dookoła świata) oraz Morgan (na cześć Henry’ego Morgana). Po połączeniu plemię nazwano Balboa (na cześć Vasco Núñez de Balboa, hiszpańskiego odkrywcy, gubernatora i konkwistadora, założyciela pierwszej stałej europejskiej kolonii na kontynencie amerykańskim w Acla w pobliżu Darién w obecnej Panamie w 1511 roku). Survivor: Wyspy Perłowe był najczęściej oglądanym sezonem od czasu emisji drugiej edycji. Było ku temu wiele powodów: nietypowe zwroty akcji (jak np. powrót wyeliminowanych uczestników jako plemię The Outcasts, możliwość rabowania obozu przeciwnego plemienia, zakopany skarb) oraz barwni, niezapomniani uczestnicy (Rupert Boneham, Jon Dalton) Survivor: Wyspy Perłowe został wydany na DVD 7 lutego 2006 roku.

Survivor: Fiji był czternastą edycją programu. Zdjęcia kręcono na wyspie Vuana Levu od 30 października 2006 do 7 grudnia 2006. Do rywalizacji przystąpiło 19 zawodników pochodzenia amerykańskiego przydzielonych do dwóch plemion Ravu i Moto. Przez 39 dni byli zdani tylko na siebie. Prowadzącym był Jeff Probst natomiast producentami Mark Burnett i Chaelie Parsons. Edycja ta była nadawana przez CBS w czwartki od 8 lutego 2007 do 13 maja 2007.

Survivor: Micronesia – Fans vs. Favorites był szesnastą edycją widowiska amerykańskiej stacji CBS o nazwie Survivor. W programie brało udział 20 uczestników: 10 największych wielbicieli tego reality show oraz 10 zawodników z poprzednich sezonów. Początkowo uczestnicy zostali podzieleni na dwa plemiona: Plemię Fanów (Airai) oraz plemię Ulubieńców (Malakal). Po połączeniu razem tworzyli plemię Dabu. Widzowie niemal jednogłośnie uważają tę edycję za jedną z najlepszych. Dzięki licznym zwrotom akcji (jak np. powrót Wyspy Wygnańców czy ukryty immunitet, który odegrał w tej edycji bardzo ważną rolę) oraz rekordową liczbą eliminacji z zaskoczenia, był to najbardziej emocjonujący i nieprzewidywalny sezon w historii programu. Po raz kolejny prowadzącym był Jeff Probst, natomiast producentami Mark Burnett i Chaelie Parsons.

Survivor: Gabon – Earth’s Last Eden był siedemnastym sezonem popularnego reality-show Survivor. Pierwszy odcinek został wyemitowany w amerykańskiej stacji CBS dnia 25 września 2008 roku. Po raz pierwszy w historii programu, 39-dniowe zmagania uczestników walczących o tytuł Ostatniego Ocalałego i milion dolarów, nagrywane były w jakości high definition. W rywalizacji wzięło udział osiemnaścioro rozbitków, przydzielonych do dwóch plemion: Kota i Fang. Program ponownie poprowadził Jeff Probst. W tym sezonie, gracze zesłani na Wyspę Wygnańców mogli dokonać wyboru: wskazówka do miejsca ukrycia immunitetu albo luksus. Jeśli czuli się zagrożeni lub chcieli umocnić swoją pozycję w grze, zazwyczaj decydowali się na skorzystanie ze wskazówki. Jeśli natomiast mieli pewność, że są bezpieczni lub zdawali sobie sprawę, że ukryty immunitet został już znaleziony, korzystali z licznych udogodnień.