[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Strehla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strehla
Ilustracja
Fragment rynku z ratuszem i królewskim słupem dystansowym
Herb
Herb
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Saksonia

Powiat

Miśnia

Powierzchnia

30,07 km²

Wysokość

95 m n.p.m.

Populacja (31 grudnia 2016)
• liczba ludności


3 748

Nr kierunkowy

035264

Kod pocztowy

01616

Tablice rejestracyjne

MEI, GRH, RG, RIE

Położenie na mapie Saksonii
Mapa konturowa Saksonii, u góry znajduje się punkt z opisem „Strehla”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej znajduje się punkt z opisem „Strehla”
Ziemia51°21′N 13°14′E/51,350000 13,233333
Strona internetowa

Strehla (górnołuż. Strjela, pol. hist. Strzelin[1] lub Strzała[2]) – miasto w południowo-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, w powiecie Miśnia. Leży w dolinie Łaby, ok. 30 km od Drezna, przy Via Regia, drodze św. Jakuba z Görlitz do Santiago de Compostela.

Miasto składa się z siedmiu dzielnic: Forberge, Görzig/Trebnitz, Großrügeln, Lößnig, Oppitzsch, Paußnitz i Unterreußen.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Strehla w 1911

Jako wieś wspomniana po raz pierwszy w dokumentach z roku 1002, gdy Bolesław I Chrobry spalił tutejszy zamek, wracając ze zjazdu w Merseburgu, na którym miała miejsce próba zamachu na jego życie. W trakcie wojny polsko-niemieckiej osada przechodziła z rąk do rąk. Od 1064 tutejszy zamek należał do biskupów naumburskich, a w XIV w. osada znalazła się w posiadaniu czeskiego rodu Pflugk. W latach 1697-1763 Strehla leżała w granicach unijnego państwa polsko-saskiego.

Od 1871 część Niemiec. Pod koniec II wojny światowej 25 kwietnia 1945 doszło tu do spotkania Amerykanów z Sowietami.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Ponadto:

Współpraca

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowości partnerskie:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mapa Polski 1:500 000 Wojskowy Instytut Geograficzny Sztabu Generalnego W.P., Warszawa 1947 [1]
  2. Wielki Atlas Historyczny. Warszawa: Wydawnictwo Demart, 2005, s. 20. ISBN 83-89239-57-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]