[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Stużno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stużno
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

opoczyński

Gmina

Opoczno

Strefa numeracyjna

44

Kod pocztowy

26-300[2]

Tablice rejestracyjne

EOP

SIMC

0547537[3]

Położenie na mapie gminy Opoczno
Mapa konturowa gminy Opoczno, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Stużno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Stużno”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stużno”
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego
Mapa konturowa powiatu opoczyńskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stużno”
Ziemia51°20′43″N 20°25′01″E/51,345278 20,416944[1]

Stużnowieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Opoczno[4][3].

Do 1954 roku istniała gmina Stużno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Doroty w Petrykozach[5].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Stużno[4][3]
SIMC Nazwa Rodzaj
0547543 Borki część wsi
0547550 Ług część wsi
0547566 Pod Gościńcem część wsi
0547572 Pod Sielcem część wsi
0547589 Rowy część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W wieku XIX Miejscowość opisana jest jako :

Stużno[6] w XV wieku Stoszno, w XVI wieku Stozno, – wieś i folwark, powiat, opoczyński, gmina Stużno, parafia Petrykozy, odległość od Opoczna 9 wiorst ma 34 domów, 356 mieszkańców.

We wsi był młyn wodny.

W 1827 r. było w Stużnie 24 domów 210 mieszkańców.

W 1886 r. folwark Stużno posiadał rozległość 1178 mórg: gruntów ornych. i ogrodów 478 mórg., łąk 108 mórg., pastwisk. 78 mórg, lasu 459 mórg, w osadach wieczystoczynszowych 26 mórg, nieużytków. 28 mórg, budynków. murowanych 17, z drzewa 14. Płodozmian 10-polowy.; las nieurządzony.

W skład dóbr poprzednio wchodziły: wieś Stużno 19 mieszkańców, 658 mórg; wieś Sołtysy 13 osób,248 mórg, wieś Drynia 2 os, 12 mórg, wieś Kolonia 8 os, 75 mórg, os. Gożdż 1 os., 9 mórg.

W połowie XV w. wieś Stużno, w parafii Petrykozy, własność Petrykozkiego hrabiego Odrowąż, miała 7 łanów kmiecych, z których dawano dziesięcinę prebendzie bielowskiej koleją lat a to z oziminy, to z jarego zboża, wartości 4 grzywien. Arcybiskupstwo. gnieźnieńskie. pobierało też kolejno z oziminy i jarzyny V część, a dwie części prebenda sandomierska.

Karczma, zagrody, folwark. rycerski, dawały dziesięcinę plebanowi w Petrykozach (Długosz, L. B., I, 359).

Według rejestru poborowego. powiatu opoczyńskiego z 1508 r. wieś Stożno, Kamień, Berniów, własność Stożeńskiego, płaciły poboru. 2 grzyw., 7 gr.

W 1577 r. Stużno Stużeńskich miało 6 i 1/2 łana. (Pawiński, Małop., 285, 480).

Stużno gmina. należy do sądu gminnego okręgu I w Opocznie (st. poczt. i kol. żel.), Urząd Gminy we wsi Kamienna Wola.

Gmina ma 13385 mórg. (6300 mórg. włościańskich.), 407 domów. (52 mur.), 3199 mieszkańców.

W skład, gminy wchodzą: Aleksandrów, Budki, Barnów, Dobromirowa-Wólka, Drynia, Euge¬nijów, Gózd, Kamienna Wola, Karwiee, Korytków, Botwin, Kupimierz, Kura¬szków, Kurzacze, Parczówek, Sielec, Soł-tysy, Staropole, Stefanów, Stużno i Wymysłów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132816
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1215 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b c GUS. Rejestr TERYT
  4. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. Opis parafii na stronie diecezji
  6. Bronisław Chlebowski, Stużno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 512.