Silwan Szalom

Silwan Szalom
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1958 ; Kabis, Tunezja
	Wicepremier
Okres	od 2001; do 2006
Okres	od 2009; do 2013
Okres	od 2015; do 2015
Przynależność polityczna	Likud
	Multimedia w Wikimedia Commons

Silwan Szalom (hebr. סילבן שלום, ur. 4 sierpnia 1958 w Kabis) − izraelski polityk, wicepremier 2001–2006, 2009–2013 oraz w 2015, minister nauki i technologii w latach 1998–1999 minister finansów w latach 2001–2003 minister spraw zagranicznych w latach 2003–2006, minister rozwoju Negewu i Galilei oraz minister rozwoju regionalnego w latach 2009–2015, minister infrastruktury narodowej w latach 2013–2015, minister spraw wewnętrznych w 2015, wiceminister obrony w latach 1997–1998, poseł do Knesetu w latach 1992–2015 i były i spraw zagranicznych. Prominenty polityk Likudu.

Życiorys

Przyjechał wraz z rodziną do Izraela w 1959. W wieku 18 lat został powołany do służby wojskowej; dosłużył się stopnia sierżanta. Studiował nauki ekonomiczne na Uniwersytecie Ben-Guriona regionu Negew w Beer Szewie, następnie prawo na Uniwersytecie w Tel Awiwie. Pracował jako dziennikarz.

W 1992 został po raz pierwszy wybrany do Knesetu z ramienia partii Likud. Był czołowym przedstawicielem Żydów sefardyjskich w partii. W marcu 2001 zastąpił Awrahama Szochata na stanowisku ministra finansów, w marcu 2003 przeszedł na stanowisko ministra spraw zagranicznych (w ramach reorganizacji gabinetu Ariela Szarona zamienił się funkcjami z Binjaminem Netanjahu). W 2005 ubiegał się bez powodzenia o stanowisko przewodniczącego Likudu (wybrany został Netanjahu).

W styczniu 2006 odszedł ze stanowiska ministra jako ostatni członek rządu z ramienia Likudu. Resort spraw zagranicznych objęła po nim Cippi Liwni.

Od 31 marca 2009 wicepremier i minister rozwoju Negewu i Galilei oraz minister rozwoju regionalnego w rządzie Binjamina Netanjahu^[1]. W 2015 minister spraw wewnętrznych Izraela.

Zasiadał w Knesetach XIII, XIV, XV, XVI, XVII, XVIII, XIX i XX kadencjji.

27 grudnia 2015 zrezygnował z zasiadania w parlamencie, mandat objął po nim Amir Ochanna^[2].

Żonaty (żona Judy Szalom Nir-Mozes jest prezenterką telewizyjnego talk-show), ma pięcioro dzieci.

Przypisy

↑ Eighteenth Knesset: Government 32. [dostęp 2009-04-03]. (ang.).
↑ Members of the Twentieth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Strona Silwana Szaloma
Silwan Szalom (ang.) – profil na stronie Knesetu.

[1] Eighteenth Knesset: Government 32. [dostęp 2009-04-03]. (ang.).

[kneset20-2] Members of the Twentieth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-04]. (ang.).

[zaprz-3] w dniu zaprzysiężenia

[4] rwszych dni działania rządu

[5] stępnie minister

[:1-6] ster, p.o. premiera, od I 2006 de facto, a od IV 2006 formalnie, tymczasowy premier (z uwagi na chorobę Szarona)

[:2-7] w dniu zaprzysiężenia

[:3-8] rwszych dni działania rządu

[:4-9] stępnie minister

[:5-10] Vice Prime Minister, a nie Deputy Prime Minister

[:1-11] w dniu zaprzysiężenia

[:2-12] Vice Prime Minister

[:3-13] Deputy Prime Minister

[:4-14] rwszych dni działania rządu

[zap-15] w dniu zaprzysiężenia

[:1-16] w dniu zaprzysiężenia

[:2-17] rwszych dni działania rządu

[:3-18] został ministrem

[1]

[2]

[A]

[B]

[C]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[A]

[B]

[C]

[D]

[A]

[A]

[B]

[C]

Premier	Ariel Szaron
Wicepremierzy¹	Eli Jiszaj Szimon Peres Silwan Szalom Natan Szaranski
Ministrowie¹	Szalom Simchon Cippi Liwni Re’uwen Riwlin Binjamin Ben Eli’ezer Limor Liwnat Nissim Dahan Dalja Icik Elijjahu Suwisa Me’ir Szitrit Szelomo Benizri Awigdor Lieberman Uzzi Landau Aszer Ochana Mattan Wilnaj Cachi Hanegbi Rechawam Ze’ewi Efrajim Sneh Salih Tarif Ra’anan Kohen Szemu’el Awital
Wiceministrowie¹	Jurij Sztern Dalja Rabin-Pelosof Meszullam Nahari Micha’el Melchior Juli-Jo’el Edelstein Eli Ben-Menachem Na’omi Blumenthal Gidon Ezra Awraham Jechezkel
Późniejsi członkowie rządu	Sza’ul Mofaz Binjamin Netanjahu Efi Ejtam Roni Milo Binjamin Elon Jicchak Lewi Dan Nawe Dan Meridor Dawid Lewi (ministrowie) Me’ir Porusz Weizman Sziri Awraham Rawic Jicchak Kohen Jicchak Waknin Dawid Azulaj Sofa Landwer (wiceministrowie)