Sigeheard z Esseksu

Sigeheard z Esseksu – jeden z następców Sebbi na tronie Królestwa Essex. Współrządził wraz z bratem Swaefredem ok. 694–709^[1][2]. Przez krótki czas bracia dzielili władzę również z Offą – synem Sighere^[3].

Sprawa sukcesji po śmierci Sebbi nie była jasna. Sigeheard i Swaefred podzielili się władzą w samym Esseksie, natomiast trzeci z braci, Swaefhard, objął już w 689 kontrolę nad częścią królestwa Kentu i tam pozostał. W 705 Sigeheard popadł w konflikt z królem Ine z Wesseksu, który oskarżył go o ukrywanie na terenie królestwa rywali do korony Wesseksu. Znacznie potężniejszy Ine zagroził nawet zbrojna interwencją, ale Sigeheard zdecydował się na kapitulację i spełnienie jego żądań.

Nieznane sa dalsze losy Sigehearda. Wiadomo, że jego imię pojawia się na dwóch dokumentach zaświadczających granty dla kościoła: zatwierdził dar Ethelreda dla klasztoru w Barking (jest to jedyny zachowany dokument z podpisami obu braci) oraz podpisał nadanie ziemi przez Cenreda z Mercji dla biskupa Waldhere na terenie kontrolowanego przez siebie Middlesex^[4].

Przy podziale władzy po śmierci Sebbi nie udało się wyeliminować kolejnego pretendenta do tronu – młodego kuzyna Offy^[5] i w 709 roku upomniał się on o swoje dziedzictwo. Przynajmniej przez jakiś czas funkcjonował on jako współwładca, ciesząc się dużym poparciem wśród ludu^[3], jednak abdykował.

Nie wiadomo, jak długie było panowanie Sigehearda, jednak wiadomo, że jego następca, Swaefbert, zmarł w 738.

• Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów 600-900. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 67-84. ISBN 978-83-01-16169-9. (pol.).
• Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press, 2007. ISBN 978-0521038386. Brak numerów stron w książce