Sefira

Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sefira (hebr. l.poj. סְפִירָה, l.mn. סְפִירוֹת sefirot) – w kabale jedna z dziesięciu emanacji boskiego światła, będąca kolejnymi stopniami poznania nieskończonego i niepoznanego Boga przez skończone i ograniczone stworzenie. Wszystkie one są aspektami, mocami Boga, przejawianymi w stworzeniu, przez które dokonuje się Jego objawienie.

Istnieje kilka koncepcji genezy sefir. Być może są pozostałościami po dawnym hebrajskim systemie notacji cyfr, bowiem do niewoli babilońskiej Hebrajczycy nie używali w tym celu liter alfabetu. W ten sposób sefiry, wespół z literami, tworzyłyby pełny zbiór znaków, z których Bóg stworzył świat. Według innej hipotezy termin ten powstał w kręgu mistyki Merkawy, a jego pierwotny ezoteryczny sens pozostaje nieznany. Pierwsza wzmianka o sefirach pojawia się w Sefer Jecira (jest tam mowa o sefirot belima – „sefirach bez niczego” lub inaczej sefirach nieskończonych, absolutnych), nie wiadomo jednak, co w kontekście księgi termin ten miał oznaczać. Rozwój doktryny sefir, która jest podstawą kabały, datuje się na pierwszą poł. XII wieku. Opiera się ona na neoplatońskiej koncepcji Boga i teorii emanacji.

Kabaliści każdej z 10 sefir nadali nazwę i uznali, że razem tworzą one Drzewo Życia. W klasycznej postaci zawiera ono:

1. Keter (Korona, hebr. כתר)
2. Chochma (Mądrość, hebr. חכמה)
3. Bina (Zrozumienie, hebr. בינה)
4. Chesed (Miłość, hebr. חסד)
5. Gewura (Srogość, hebr. גבורה)
6. Tiferet (Harmonia, hebr. תפארת)
7. Necach (Zwycięstwo, hebr. נצח)
8. Hod (Chwała, hebr.הוד)
9. Jesod (Fundament, hebr. יסוד)
10. Malchut (Królestwo, hebr. מלכות)

Drzewo Życia posiada trzy równoległe kolumny:

• prawą – męską, odpowiadającą zasadzie Chesed (łaski, miłości);
• lewą – żeńską, odpowiadającą zasadzie Din (sprawiedliwości, sądu);
• środkową, która jest ścieżką równowagi i harmonii, połączenia lewej i prawej linii, odpowiadającej zasadzie Tiferet (harmonia) zwana także Rachamim (miłosierdzie).

Symbolizują one drogę prowadzenia Wyższego Światła od Keter, który oznacza obecność Boga w świecie, do Malchut, będącą symbolem stworzenia, a z drugiej strony – symbolizują one kolejne etapy wzrostu duszy od Malchut (stanu zepsucia) do stanu Keter (stanu świętości). Drzewo Życia jest mistycznym organizmem, który odpowiada całości bytu. Według kabały kolejne sefiry stanowią kolejne stopnie wyższej boskiej emanacji i przesyłają je niżej za pomocą dwudziestu dwóch ścieżek spinających całe Drzewo. Najniższa z nich odbija blask i zawraca go z powrotem do sefiry Keter.

Czasami pojawia się jedenasta sefira – Daat (Wiedza, hebr. דעת) – jest ona niezależną emanacją, mediuje między Chochmą i Biną. Oznacza wejście sefir w wyższy stan (gadlut), nabycia przez nie rozumu (mochin), który pochodzi od sefiry Keter.