Sanocka sikawka nr 23

Sanocka sikawka nr 23 – sikawka (potoczna nazwa pompy tłocznej lub urządzenia mechanicznego do tłoczenia wody^[1]) produkowana na początku XX wieku w Sanoku.

W 1901 roku w Sanoku powstało Pierwsze Galicyjskie Towarzystwo Akcyjne dla Budowy Wagonów i Maszyn. Z jego inicjatywy od 1904 roku rozpoczęto produkcję sikawki, którą później dla celów handlowych nazwano Sanocką sikawką Nr 23. Na przełomie lat 1904-1915 wyprodukowano 677 egzemplarzy w wersji dwu- i czterokołowej.

Sikawka przystosowana była do zaprzęgu konnego, ale istniała wersja do przypięcia do samochodu (ok. 1914 roku).

• drewniana rama nośna
• koła drewniane z metalowymi obręczami
• konstrukcja metalowa
• cylindry (brąz)

• kocioł powietrzny (miedź)
• dźwignia z pierścieniami (kuty metal)
• skrzynia wodna nitowana z blachy metalowej
• kozioł z siedzeniami do powożenia końmi
• skrzynia na drobne narzędzia i węże w rolkach
• wąż ssawny gumowy – 2 sztuki po 2m
• miedziany kosz ssący
• wąż prądowy parciany – 1 sztuka dł. 5m
• prądnica (prądownica)
• oliwiarka
• młotek
• klucze

• Typ 23a – cena 1060 Koron
  • średnica cylindrów – 80mm
  • ilość litrów wody na minutę – 130
  • odległość prądu (zasięg strumienia wody) – 24-26m

• Typ 23b – 1150 Koron
  • średnica cylindrów – 90mm
  • ilość litrów wody na minutę – 160
  • odległość prądu (zasięg strumienia wody) – 26-28m

• Dodatkowe wyposażenie do obu typów
  • zwijadło na węże umieszczane z tyłu za skrzynią wodną na metalowych podporach – 36 Koron
  • hamulec – 36 Koron
  • latarnia – 36 Koron

• Podręczny sprzęt gaśniczy

• Autosan