Sawannik
Aethomys | |||
O. Thomas, 1915[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – sawannik transwalski (A. ineptus) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
sawannik | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Epimys hindei O. Thomas, 1902 | |||
Gatunki | |||
|
Sawannik[2] (Aethomys) – rodzaj ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[3][4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 120–200 mm, długość ogona 112–203 mm, długość ucha 15–32 mm, długość tylnej stopy 25–39 mm; masa ciała 56–158 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1915 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach The Annals and Magazine of Natural History[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oryginalne oznaczenie) sawannika równikowego (A. hindei).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Aethomys: gr. αιθος aithos ‘ognisty, płomienny’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[7][6][3][2]:
- Aethomys stannarius (O. Thomas, 1913) – sawannik zachodni
- Aethomys hindei (O. Thomas, 1902) – sawannik równikowy
- Aethomys chrysophilus (de Winton, 1897) – sawannik rudy
- Aethomys ineptus (O. Thomas & Wroughton, 1908) – sawannik transwalski
- Aethomys nyikae (O. Thomas, 1897) – sawannik malawski
- Aethomys kaiseri (Noack, 1887) – sawannik leśny
- Aethomys silindensis Roberts, 1938 – sawannik stokowy
- Aethomys bocagei (O. Thomas, 1904) – sawannik angolski
- Aethomys thomasi (de Winton, 1897) – sawannik zaroślowy
Opisano również gatunki wymarłe[8]:
- Aethomys adamanticola Denys, 1990[9] (Południowa Afryka; pliocen)
- Aethomys deheinzelini (Wesselman, 1984)[10] (Etiopia; pliocen)
- Aethomys lavocati (Jaeger, 1976)[11] (Tanzania; plejstocen)
- Aethomys modernis Denys, 1990[9] (Południowa Afryka; pliocen)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c O. Thomas. List of Mammals (exclusive of Ungulata) collected on the Upper Congo by Dr. Christy for the Congo Museum, Tervueren. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eihght Series. 16 (96), s. 477, 1915. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 516–518. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 756–758. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Aethomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-12].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 332. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra , Aethomys Thomas, 1915, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-13] (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys. Deux nouvelles espèces d’Aethomys (Rodentia, Muridae) à Langebaanweg (Pliocène, Afrique du Sud): Implications phylogénétiques et paléoécologiques. „Annales de Paleontologie”. 76, s. 41–69, 1990. (fr.).
- ↑ H.B. Wesselman: The Omo micromammals. Systematics and paleoecology of early man sites from Ethiopia. W: M.K. Hecht & F.S. Szalay (redaktorzy): Contributions to Vertebrate Evolution. Cz. 7. Basel: Karger, 1984, s. 1–219. ISBN 978-3-8055-3935-7. (ang.).
- ↑ J.-J. Jaeger: Les Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Pléistocène inférieur d’Olduvai Bed I (Tanzanie). Iè partie: les Muridés. W: R.J.G. Savage & S.C. Coryndon (redaktorzy): Fossil vertebrates of Africa. London: Academic, 1976, s. 58–120. (fr.).