Sosna bośniacka
Park Narodowy Thethi w Albanii | |||
Systematyka[1][2][3] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
sosna bośniacka | ||
Nazwa systematyczna | |||
Pinus heldreichii H.Christ Verh. Naturf. Ges. Basel n.s. 3: 549, 1863[4] | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
Sosna bośniacka (sosna dalmatyńska) (Pinus heldreichii H.Christ) – gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna bośniacka występuje w stanie dzikim na Półwyspie Bałkańskim i w południowych Włoszech. Jest drzewem wiecznie zielonym.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Drzewo równomiernie i wolno rosnące o gęstej, wąskostożkowatej koronie, z wiekiem owalnej.
- Pień
- Dorasta do wysokości 25–35 m. Pień osiąga do 2 m średnicy. Kora jest gruba, gładka i szara, z wiekiem pęka na drobne płaty.
- Liście
- Igły zebrane w pęczki po 2, ciemnozielone, mocne i kłujące, długości 4,5–10 cm, grubości 1,5–2 mm.
- Szyszki
- Szyszki żeńskie kuliste, początkowo niebiesko-purpurowe, potem jasnobrązowe, długości 5–8 cm, najczęściej wyrastają po dwie. Łuski cienkie i delikatne, u dojrzałych szyszek charakterystycznie odgięte ku nasadzie. Nasiona długości 6–7 mm, ze skrzydełkiem długości 2–2,5 cm.
- Gatunki podobne
- Sosna czarna.
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Igły pozostają na drzewie od 2 do 6 lat. Szyszki żeńskie dojrzewają w ciągu 16–18 miesięcy od zapylenia. Nasiona rozsiewane są przez wiatr (anemochoria).
Rośnie w górach na wysokościach 900–2500 m n.p.m., najczęściej na skałach wapiennych. Ma niewielkie wymagania glebowe i wilgotnościowe. Odporna na mrozy (do -45 °C), susze i silne wiatry. Lubi stanowiska silnie nasłonecznione.
Systematyka i zmienność
[edytuj | edytuj kod]Pozycja gatunku w obrębie rodzaju Pinus[6]:
- podrodzaj Pinus
- sekcja Pinus
- podsekcja Pinaster
- gatunek P. heldreichii
- podsekcja Pinaster
- sekcja Pinus
Sosna bośniacka odkryta została w 1863 r. w górach Olimp przez szwajcarskiego botanika K. Hermanna Christa i opisana jako Pinus heldreichii. Po raz drugi opisana została w r. 1864 jako Pinus leucodermis przez austriackiego botanika F. Antoine'a, który nie wiedział o wcześniejszej publikacji Christa. Antoine opisał okazy znalezione w górach Czarnogóry[7].
Opisy botaników różniły się w kilku szczegółach, dlatego przez pewien czas opisane taksony uważano za odrębne gatunki. Główna różnica dotyczyła szyszek, jednak prawdopodobnie Christ opisał szyszkę, która zeschła się zanim w pełni dojrzała (zebrana była w lipcu, na cztery miesiące przed czasem faktycznego dojrzewania). Późniejsze analizy wskazały, że jest to ten sam gatunek, dwukrotnie opisany[7].
Nadal część botaników traktuje Pinus leucodermis jako odrębny gatunek, inni jako odmianę sosny bośniackiej Pinus heldreichii var. leucodermis (Antoine) Markgraf ex Fitschen (syn: P. leucodermis Antoine, P. laricio var. leucodermis (Ant.) Christ)[7].
- Odmiany
Niektóre z odmian hodowlanych sosny bośniackiej:
- 'Compact Gem'
- 'Malinki'
- 'Satellit'
Zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa organizacja IUCN umieściła ten gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych przyznając mu kategorię zagrożenia w skali całego świata LC (least concern), czyli jest gatunkiem najmniejszej troski, nie spełniającym kryteriów gatunków zagrożonych[5][8].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Roślina ozdobna
- Drzewo ozdobne, chętnie sadzone w dużych ogrodach i parkach. Rośnie równomiernie, chociaż niezbyt szybko. Ceniona[przez kogo?] ze względu na dekoracyjne, purpurowe szyszki.
- Nasadzenia biotechniczne
- Drzewo sadzone jest w pasie wydm nadmorskich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ K.H.H. Christ. Uebersicht der Europäischen Abietineen (Pinus Linn.). „Verhandlungen der Naturforschenden Gesellschaft in Basel”. 3, s. 549, 1863. (niem.).
- ↑ a b D. Caković i inni, Pinus heldreichii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2010-02-27] (ang.).
- ↑ Christopher J. Earle , Pinus, [w:] The Gymnosperm Database [online] [dostęp 2010-02-27] (ang.).
- ↑ a b c Christopher J. Earle , Pinus heldreichii, [w:] The Gymnosperm Database [online] [dostęp 2013-09-12] (ang.).
- ↑ D. Caković i inni, Pinus heldreichii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2013-09-12] (ang.).
- EoL: 999708
- EUNIS: 150581
- GBIF: 5285247
- identyfikator iNaturalist: 135783
- IPNI: 262987-1
- ITIS: 822688
- NCBI: 88729
- Plant Finder: 285051
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2562027
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:262987-1
- Tela Botanica: 119767
- identyfikator Tropicos: 24900969
- CoL: 4J287