SNCAC NC.1080

SNCAC NC.1080

Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Centre
Typ	samolot doświadczalny
Konstrukcja	metalowa
Załoga	1
Historia
Data oblotu	29 lipca 1949
Dane techniczne
Napęd	1 x Silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene
Ciąg	22,3 kN
Wymiary
Rozpiętość	11 m
Długość	12,3 m
Wysokość	4,7 m
Powierzchnia nośna	27 m²
Masa
Własna	5141 kg
Startowa	7700 kg
Osiągi
Prędkość maks.	978 km/h
Prędkość wznoszenia	20 m/s
Pułap praktyczny	13 300 m
Zasięg	1550 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 x 20 mm
Użytkownicy
Francja
Multimedia w Wikimedia Commons

SNCAC NC.1080 – prototyp francuskiego, pokładowego samolotu myśliwsko-bombowego, który powstał w wytwórni Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Centre (SNCAC) pod koniec lat 40.

Dowództwo francuskiego lotnictwa morskiego ogłosiło konkurs na nowy, bombardujący myśliwiec pokładowy z napędem odrzutowym. Do konkursu stanęła wytwórnia SNCAC, która zaprezentowała prototyp samolotu oznaczonego jako SNCAC NC.1080. Maszyna po raz pierwszy wzbiła się w powietrze 29 lipca 1949. Niestety 10 kwietnia 1950 roku samolot uległ rozbiciu i dalszych prób już nie kontynuowano, zwłaszcza, że w międzyczasie zapadła decyzja o budowie licencyjnej brytyjskiej maszyny de Havilland Sea Venom, którą przyjęło na swoje uzbrojenie francuskie lotnictwo morskie. W pokonanym polu pozostała również inna rodzima konstrukcja, Arsenal VG 90 wytówrni Arsenal de l’Aéronautique.

NC.1080 był jednomiejscowym, całkowicie metalowym, wolnonośnym dolnopłatem. Napęd stanowił silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene budowany we Francji na licencji w zakładach Hispano-Suiza. Skrzydło o obrysie trapezowym z niewielkim wzniosem i skosem 25°, zaopatrzone w sześciosegmentowe klapy szczelinowe. Kadłub o konstrukcji półskorupowej i kołowym przekroju. Cała tylna część kadłuba za skrzydłami mieściła silnik i można było ją łatwo oddzielić od części przedniej samolotu. Wolnonośne usterzenie klasyczne, usterzenie poziome zamontowane było w 1/3 wysokości statecznika pionowego. Podwozie trójzespołowe, chowane, przednie do wnęki w kadłubie, główne do wnęk w skrzydłach samolotu. Na wysokości kabiny pilota, po obu stronach kadłuba znajdowały się boczne chwyty powietrza dla silnika. Prototyp nie był uzbrojony chociaż w przypadku budowy wersji seryjnej przewidywano zamontowanie na dziobie trzech działek kalibru 20 mm oraz możliwość zabierania uzbrojenia podwieszanego. Prototyp nie był przystosowany do operowania z lotniskowców.

• Jerzy Świdziński, Aerocentre N.C. 1080, "Skrzydlata Polska", nr 37 (1990), s. 11, ISSN 0137-866x.

• SNCAC NC.1080 na stronie aviastar