Oś silnikowa

Ten artykuł od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Oś silnikowa w parowozie to oś napędowa otrzymująca napęd bezpośrednio przez korbowód od maszyny parowej, połączona z osiami dowiązanymi za pomocą wiązarów przenoszących napęd^[1].

W najczęstszym rozwiązaniu, cylindry silnika parowego umieszczone są na zewnątrz ramy podwozia (ostoi) i napędzają oś silnikową poprzez korbowód za pomocą czopów na powierzchni zewnętrznej kół. W przypadku zestawów kołowych zamocowanych wewnątrz ostoi zewnętrznej, napęd przenoszony jest za pomocą korb Halla, umocowanych na przedłużeniu osi zestawu kołowego. W rozwiązaniach z cylindrami umieszczonymi wewnątrz ostoi, napędzają one oś silnikową za pomocą osi wykorbionej. W przypadku parowozów wielocylindrowych ta sama oś silnikowa może być napędzana za pomocą czopów korbowych i osi wykorbionej.

Oś silnikowa stosowana jest w prawie wszystkich parowozach. Szczególnym przypadkiem jest oś ślepa pozbawiona kół, zamocowana na stałe w ostoi, otrzymująca napęd z silnika.