[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Nicodamidae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicodamidae
Simon, 1897
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju Nicodamus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

pająki wyższe

Nadrodzina

Nicodamoidea

Rodzina

Nicodamidae

Nicodamidaerodzina pająków z infrarzędu pająków wyższych. Zalicza się do niej 27 opisanych gatunków. Występują w krainie australijskiej, zdecydowana większość w Australii.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny tej należą pająki średnich i dużych rozmiarów. Dłuższy niż szeroki i nieco przypłaszczony od strony grzbietowej karapaks zaopatrzony jest w szerokie jamki i porośnięty szczecinkami[1]. Ubarwienie karapaksu jest jaskrawoczerwone[1][2]. Ośmioro niewielkich oczu ustawionych jest w dwóch prostych rzędach. Wszystkie pary z wyjątkiem przednio-środkowej zaopatrzone są kajakowatego kształtu tapetum. Wysoki nadustek opada ku dołowi. Pionowo ustawione szczękoczułki pozbawione są zębów na krawędzi tylnej, a na przedniej mają pojedynczy, duży ząb w części odsiebnej. Kształt wargi dolnej jest poprzeczny[1]. Barwa sercowatego sternum i co najmniej częściowo odnóży jest jaskrawoczerwona[1][2]. Czwarta para odnóży pozbawiona jest trichobotrium na nadstopiu, zaś pozostałe pary mają po jednym w tym miejscu[1].

Opistosoma (odwłok) samic, a zwykle też samców zaopatrzony jest w długie i sztywne szczecinki oraz trzy pary widocznych od strony grzbietowej przyczepów mięśni (sigillae)[1]. Siteczko przędne i grzebienie przędne nie występują[1][2], natomiast obecny jest duży, porośnięty szczecinkami stożeczek. Kądziołki przędne przednio-bocznej pary są dwuczłonowe[1] i wyróżniają się dużym poletkiem na stronie grzbietowej, które jest łyse z wyjątkiem rządka trzech lub czterech sztywnych, ciemnych szczecinek[1][2]. Kądziołki przędne tylno-środkowej są jednoczłonowe i stożkowate, zaś tylno-bocznej dwuczłonowe, wydłużone i pozbawione rozległych pólek przędnych[1].

Nogogłaszczki samca cechują się dużą i podzieloną apofizą dorsalną oraz wykształconymi sklerytami tegularnymi[1]. Narządy rozrodcze samicy charakteryzują dośrodkowo zwrócone ujścia przewodów zapładniających[2].

Rozprzestrzenienie

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina endemiczna dla krainy australijskiej. Cztery gatunki z rodzaju Dimidamus występują na Nowej Gwinei, natomiast wszystkie pozostałe są endemitami Australii. Spośród nich 7 zamieszkuje Tasmanię, a pozostałe wyłącznie Australię kontynentalną[3].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 1897 roku przez Eugène’a Simona[4]. Przez dłuższy czas umieszczany był w nadrodzinie Araneoidea[2]. W 1995 roku Mark Stephen Harvey dokonał rewizji rodziny Nicodamidae, wyróżniając w niej pięć nowych rodzajów oraz dzieląc ją na podrodziny Nicodaminae i Megadictyninae. Sklasyfikował ją w nadrodzinie Amaurobioidea[1]. W 2016 roku Dimitar Dimitrow i współpracownicy na podstawie wyników analizy filogenetycznej wyróżnili Megadyctinidae jako osobną rodzinę, siostrzaną dla Nicodamidae; obie te rodziny sklasyfikowali w nowej nadrodzinie Nicodamoidea[2].

Do Nicodamidae należy 27 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 7 rodzajach[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l M.S. Harvey. The systematics of the spider family Nicodamidae (Araneae: Amaurobioidea). „Invertebrate Taxonomy”. 9 (2), s. 279-386, 1995. DOI: 10.1071/IT9950279. 
  2. a b c d e f g D. Dimitrov, L.R. Benavides, M. A. Arnedo, G. Giribet, C.E. Griswold, N. Scharff, G. Hormiga,. Rounding up the usual suspects: a standard target-gene approach for resolving the interfamilial phylogenetic relationships of ecribellate orb-weaving spiders with a new family-rank classification (Araneae, Araneoidea). „Cladistics”. 33 (3), s. 221-250, 2017. DOI: 10.1111/cla.12165. 
  3. a b Family: Nicodamidae. [w:] World Spider Catalogue [on-line]. World Spider Catalog Association, 2018. [dostęp 2020-11-18].
  4. E. Simon. Description d'arachnides nouveaux. „Annales de la Société Entomologique de Belgique”. 41, s. 8-17, 1897.