Nakolannik
Nakolannik – rodzaj ochraniacza na kolana, używanego w niektórych dyscyplinach sportu lub podczas pracy wykonywanej w pozycji klęczącej. Wykorzystywany jest również wszędzie tam, gdzie występuje bezpośrednie niebezpieczeństwo uszkodzenia bądź kontuzji kolan.
Nakolannik wykonany jest najczęściej ze skóry lub materiału o dużej wytrzymałości, z miękką wyściółką od środka, aby użytkownik nie odczuwał dyskomfortu.
W sporcie
[edytuj | edytuj kod]W sporcie jest używany zarówno przez amatorów korzystających rekreacyjnie m.in. z rowerów, deskorolek, desek, łyżworolek czy wrotek, jak również przez sportowców zawodowych i wyczynowych[1]. Z nakolanników korzystają najczęściej sportowcy w takich dyscyplinach jak: snowboard, hokej, siatkówka, piłka ręczna, kolarstwo górskie, taniec, wspinaczka skalna, futbol amerykański czy polo.
W pracy
[edytuj | edytuj kod]Nakolanniki stosują również pracownicy, których praca wymusza pozycję klęczącą, chroniąc kolana np. od zimna lub wilgoci[2]. Jest używany m.in. w ogrodnictwie, przy układaniu kostki brukowej oraz przy układaniu parkietu lub paneli podłogowych. W tej dziedzinie służy do zwiększenia komfortu pracy i zapobiega otarciom i odparzeniom skóry. Nakolanniki przeznaczone są do prac w pozycji klęczącej, muszą spełniać wymagania zawarte w normie PN-EN 14404[3]
Militaria i Ratownictwo
[edytuj | edytuj kod]Dawniej funkcjonował jako element zbroi (zob. nakolanek/nakolannik)
Stosowany jest przez jednostki specjalne zarówno wojskowe, jak też policyjne, służby ratunkowe szczególnie takie jak GOPR czy TOPR.
Istnieją też ochraniacze na inne części ciała, spełniające podobną funkcję, a są to: nakostnik, nałokietnik, naparstnik czy naramiennik.
Inne zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- nakolanniki dla dzieci do raczkowania
Zobacz także
[edytuj | edytuj kod]- orteza stawu kolanowego (stabilizator kolana)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cindy Kleh: Snowboard dla każdego. Poradnik.. Bellona, 2008, s. 15. ISBN 978-83-11-11025-0.
- ↑ Aleksander Górecki: Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych. Warszawa: WSiP, 1984, s. 181. ISBN 978-83-02-04233-1.
- ↑ PN-EN 14404+A1:2010 - wersja angielska [online], sklep.pkn.pl [dostęp 2020-11-19] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik języka polskiego. T. 2. Warszawa: PWN, 1993, s. 264. ISBN 83-01-10904-1.