NGC 1929
 NGC 1929 po prawej stronie zdjęcia (HST) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
27 września 1826 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | |
| Rektascensja |
05h 21m 37,0s |
| Deklinacja |
–67° 54′ 48″ |
| Odległość |
ok. 170 000 ly |
| Jasność pozorna mgławicy |
11,9m |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Alternatywne oznaczenia | |
| LHA 120-N 44F, N 44F, ESO 56-107, DEM L 151a, HD 269407, LMC 876 | |
NGC 1929 (również LHA 120-N 44F) – mgławica emisyjna (oraz obszar H II[1])[a] znajdująca się w konstelacji Złotej Ryby w odległości około 170 000 lat świetlnych od Ziemi. Należy do Wielkiego Obłoku Magellana[2]. Została odkryta 27 września 1826 roku przez Jamesa Dunlopa[2].
NGC 1929 jest częścią wielkiej mgławicy LMC-N44 (N44) i jest położona na północny zachód od superbąbla znajdującego się w jej centrum. Obszar H II jest jonizowany przez gwiazdę typu widmowego O8III. Wewnątrz mgławicy wykryto dwie kolumny pyłu, w wierzchołku jednej z nich znajduje się młody obiekt gwiezdny (ang. YSO – young stellar object) o masie szacowanej na 6–11 M☉[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Na stronach ESO nazwą NGC 1929 błędnie określa się gromadę gwiazd w centrum mgławicy LMC-N44 (w superbąblu).