Muskaryna

Muskaryna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	kation (2S,4R,5S)-(4-hydroksy-5-metylotetrahydrofuran-2-ylometylo)-trimetyloamoniowy
	Inne nazwy i oznaczenia
	L-(+)-muskaryna
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H20NO2
Masa molowa	174,26 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	300-54-9
PubChem	9308
InChI
	InChI=1S/C9H20NO2/c1-7-9(11)5-8(12-7)6-10(2,3)4/h7-9,11H,5-6H2,1-4H3/q+1/t7-,8-,9+/m0/s1
	InChIKey
	UQOFGTXDASPNLL-XHNCKOQMSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	dobrze rozpuszczalna
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol
Temperatura topnienia	180 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanego źródła
	Szkodliwy; (Xn)
Zwroty R	R22, R36
Zwroty S	S26, S36
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Muskaryna – organiczny związek chemiczny, trujący alkaloid wielu grzybów, między innymi muchomora czerwonego (0,1–0,3%)^[1], strzępiaków, lejkówek i gołąbka ceglastego.

Muskaryna jest parasympatykomimetyczną substancją działającą już 15-30 minut po spożyciu. Zatrucie może objawiać się mdłościami i wymiotami, ślinieniem, łzawieniem, biegunką, rozmyciem obrazu oraz trudnościami z oddychaniem, utrzymuje się ono około 2 godzin. Przypadki śmiertelnego zatrucia zdarzają się rzadko; mogą być one spowodowane depresją układu oddechowego lub zawałem serca. Ponadto w wymienionych grzybach znajdują się jeszcze inne toksyny (np. kwas ibotenowy, muscymol, muskazon i związki izoksazolowe w muchomorze plamistym).

Dawka śmiertelna dla dorosłego człowieka wynosi 0,3–0,5 g^[1].

Specyficzną odtrutką w zatruciu muskaryną jest atropina.

Przypisy

↑ ^a ^b Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 256, ISBN 83-7183-240-0 .

W. Kostowski, Z.S. Herman: Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-3350-0.