Muzeum Nurkowania
52°13′59″N 20°58′52″E/52,233056 20,981111 Fragment ekspozycji w Muzeum Nurkowania | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Grzybowska 88 |
| Data założenia | |
| Zakres zbiorów |
sprzęt nurkowy |
| Kierownik |
Karina Kowalska |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
| 52°13′59″N 20°58′52″E/52,233056 20,981111
| |
| Strona internetowa | |
Muzeum Nurkowania – muzeum utworzone przy Warszawskim Klubie Płetwonurków znajdujące się przy ul. Grzybowskiej 88 w Warszawie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Muzeum powstało z inicjatywy Kariny Kowalskiej z Warszawskiego Klubu Płetwonurków. Jest jedyną placówką tego typu w Polsce i jedną z nielicznych w Europie[1].
Otwarcie muzeum 27 lutego 2006 zainaugurowało obchody 50-lecia Warszawskiego Klubu Płetwonurków[2]. Muzeum mieści się w siedzibie Klubu, w piwnicy przedwojennego budynku dawnego Laboratorium chemiczno-farmaceutycznego „Asmidar” wzniesionego w latach 1930−1931[3].
W 2008 brytyjskie Stowarzyszenie Miłośników Historii Nurkowania (The Historical Diving Society) przyznało warszawskiemu muzeum nagrodę The Nautiek Award.
Eksponaty
[edytuj | edytuj kod]Muzeum gromadzi zbiory związane z historią i techniką nurkowania oraz archeologią podwodną. Wśród eksponatów są m.in.:
- hełm nurka klasycznego z 1895 (najstarszy eksponat w muzeum)
- aparat mieszankowy niemieckiej firmy Dräger
- buty, ciężarki piersiowe oraz bielizna używana przez nurków klasycznych
- pompa angielskiej firmy Siebe, Gorman & Co (ok. 1943)
- skafandry i aparaty ratunkowe (tzw. aparaty ucieczkowe) dla załóg okrętów podwodnych
- rebreathery
- radziecki skafander UGK wykorzystywany m.in. do nurkowania w wodach Arktyki
- polski skafander Foka z bezprzewodową łącznością podwodną z lat 70. XX wieku
- podwodna kamera filmowa firmy Paillard Bolex z 1961
- płetwa paskowa „Barakudas” znaleziona w Jaskini Zimnej (najstarsza płetwa w zbiorach muzeum)
- sztućce i porcelana z 1941 wydobyta w latach 60. XX wieku z wraku niemieckiego U-Boota
- kusze do polowań pod wodą, w tym m.in. kusza należąca do Leonida Teligi, którą żeglarz zabrał ze sobą w samotny rejs dookoła świata na jachcie Opty
- kości z kręgosłupa wieloryba oraz ząb megalodona.
Większość z ok. 800 zgromadzonych eksponatów stanowią dary oraz przedmioty pochodzące z prywatnych kolekcji członków i sympatyków Klubu.
Muzeum organizuje także wystawy czasowe, cykliczne spotkania i pokazy filmów[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Szymon Zdziebłowski: Muzeum Nurkowania w Warszawie świętuje trzylecie istnienia. [w:] Polska Agencja Prasowa [on-line]. naukawpolsce.pap.pl, 03.04.2009. [dostęp 2013-09-12].
- ↑ Muzeum nurkowania. wp.pl, 21 marca 2006. [dostęp 2013-09-12].
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Lata 1918–1939. Warszawa: „Arkada” Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 105. ISBN 83-60350-00-0.
- ↑ Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 57. ISBN 978-83-7576-159-7.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 57. ISBN 978-83-7576-159-7.