Milos Raonic
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1990 |
| Wzrost |
196 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2008 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Mario Tudor |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
8 |
| Najwyżej w rankingu |
3 (21 listopada 2016) |
| Australian Open |
SF (2016) |
| Roland Garros |
QF (2014) |
| Wimbledon |
F (2016) |
| US Open |
4R (2012–2014, 2018) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
103 (10 czerwca 2013) |
| Strona internetowa | |
Milos Raonic (serb. Милош Раонић, Miloš Raonić, ur. 27 grudnia 1990 w Titogradzie) – kanadyjski tenisista czarnogórskiego pochodzenia, zwycięzca 8 turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Od roku 2008 Raonic jest tenisistą zawodowym. W Australian Open w roku 2011 awansował do turnieju głównego przechodząc najpierw eliminacje. W fazie zasadniczej wyeliminował najpierw Niemca Björna Phau, w dalszej fazie pokonał rozstawionego z nr 22. Michaëla Llodrę, a w III rundzie rozstawionego z nr 10. Michaiła Jużnego. W IV rundzie przegrał z rozstawionym z nr 7. Davidem Ferrerem. W lutym 2011 roku Raonic wygrywał pierwszą w karierze imprezę rangi ATP World Tour, w San José. W drodze po tytuł wyeliminował m.in. Xaviera Malisse’a, Jamesa Blake’a, a w finale wynikiem 7:6(6), 7:6(5) Hiszpana Fernando Verdasco. Tuż po tym sukcesie Kanadyjczyk osiągnął kolejny finał rozgrywek ATP World Tour, na kortach w Memphis. Finałowe spotkanie przegrał jednak z Andym Roddickiem. W czerwcu Raonic dotarł do finału gry podwójnej w Halle, gdzie grając w parze z Robinem Haasem ulegli w decydującym spotkaniu duetowi Rohan Bopanna-Aisam-ul-Haq Qureshi 6:7(8), 6:3, 9-11.
W styczniu 2012 roku Raonic wygrał drugi zawodowy turniej, w Ćennaju. W decydującym spotkaniu pokonał 6:7(4), 7:6(4), 7:6(4) Janko Tipsarevicia. W lutym obronił tytuł w San José, po zwycięstwie w finale nad Denisem Istominem. Podobnie jak i przed rokiem, zmagania w Memphis zakończył na udziale w finale, w którym uległ Jürgenowi Melzerowi. W październiku osiągnął finał turnieju w Tokio, gdzie uległ Keiemu Nishikoriemu. Latem Raonic zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie dochodząc do 2 rundy turnieju singlowego.
W połowie lutego 2013 roku tenisista kanadyjski po raz trzeci zatriumfował w San José, gdzie w finale pokonał Tommy’ego Haasa. W sierpniu po raz pierwszy w karierze awansował do finału zawodów kategorii ATP World Tour Masters 1000, a dokonał tego w Montrealu, w finale ulegając Rafaelowi Nadalowi. Pod koniec września Raonic wygrał turniej rozgrywany w Bangkoku. Finałowe spotkanie zagrał z Tomášem Berdychem, a zakończyło się ono zwycięstwem Kanadyjczyka 7:6(4), 6:3. Po tym sukcesie Raonic zagrał w Tokio, gdzie po raz drugi z rzędu dotarł do finału. Tym razem mecz o mistrzowski tytuł przegrał z Juanem Martínem del Potro.
Pierwszy finał do jakiego Raonic doszedł w 2014 roku miał miejsce na początku sierpnia w Waszyngtonie. Kanadyjczyk wygrał całe zawody nie tracąc seta, a w decydującym meczu był lepszy od Vaska Pospisila. Następny finał z udziałem Raonicia miał miejsce na początku października w Tokio, gdzie został pokonany w decydującym meczu przez Keiego Nishikoriego. Na początku listopada Raonic został uczestnikiem finału w Paryżu, po wyeliminowaniu m.in. w ćwierćfinale Rogera Federera i w półfinale Tomáša Berdycha. Spotkanie o tytuł przegrał z Novakiem Đokoviciem.
W styczniu 2015 roku Raonic doszedł do finału w Brisbane, w którym uległ Rogerowi Federerowi. Osiem miesięcy później Kanadyjczyk wygrał turniej w Petersburgu, w którym pokonał João Sousę.
Na początku 2016 roku Raonic został mistrzem zawodów w Brisbane, pokonując 6:4, 6:4 Rogera Federera. Dwa miesiące później po raz pierwszy w karierze dotarł do turnieju kategorii ATP World Tour Masters 1000, w Indian Wells ponosząc porażkę z Novakiem Đokoviciem. W połowie czerwca Kanadyjczyk zagrał w finale turnieju w Londynie, ale musiał w nim uznać wyższość Andy’ego Murraya. Po raz kolejny został pokonany przez Murraya w finale Wimbledonu, gdzie uległ mu 4:6, 6:7(3), 6:7(2).
Sezon 2017 Raonic zakończył bez turniejowego zwycięstwa. Był w finałach rozgrywek w Delray Beach w lutym i Stambule w maju. Finał w Delray Beach oddał walkowerem Jackowi Sockowi przez uraz uda[1]. Przez problemy z lewym nadgarstkiem Kanadyjczyk zrezygnował ze startu w US Open[2]. W pozostałych imprezach Wielkiego Szlema osiągnął ćwierćfinały podczas Australian Open i Wimbledonu, a na French Open odpadł w czwartej rundzie. Sezon zakończył na początku października z powodu kontuzji łydki[3].
W marcu 2010 roku Raonic zadebiutował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. W 2011 roku przyczynił się do awansu Kanady do grupy światowej, najwyższej klasy rozgrywek. Do końca 2012 roku rozegrał w zawodach dziewięć pojedynków singlowych, z których sześć wygrał, natomiast w deblu ma na koncie dwa zwycięstwa oraz jedną porażkę.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 3. miejscu w listopadzie 2016 roku.
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (8–15)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 lutego 2011 | San José | Twarda (hala) |  Fernando Verdasco
|
7:6(6), 7:6(5) |
| Finalista | 1. | 20 lutego 2011 | Memphis | Twarda (hala) |  Andy Roddick
|
6:7(7), 7:6(11), 5:7 |
| Zwycięzca | 2. | 8 stycznia 2012 | Ćennaj | Twarda |  Janko Tipsarević
|
6:7(4), 7:6(4), 7:6(4) |
| Zwycięzca | 3. | 19 lutego 2012 | San José | Twarda (hala) |  Denis Istomin
|
7:6(3), 6:2 |
| Finalista | 2. | 26 lutego 2012 | Memphis | Twarda (hala) |  Jürgen Melzer
|
5:7, 6:7(4) |
| Finalista | 3. | 7 października 2012 | Tokio | Twarda |  Kei Nishikori
|
6:7(5), 6:3, 0:6 |
| Zwycięzca | 4. | 17 lutego 2013 | San José | Twarda (hala) |  Tommy Haas
|
6:4, 6:3 |
| Finalista | 4. | 11 sierpnia 2013 | Montreal | Twarda | Rafael Nadal
|
2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 5. | 29 września 2013 | Bangkok | Twarda (hala) |  Tomáš Berdych
|
7:6(4), 6:3 |
| Finalista | 5. | 6 października 2013 | Tokio | Twarda |  Juan Martín del Potro
|
6:7(5), 5:7 |
| Zwycięzca | 6. | 3 sierpnia 2014 | Waszyngton | Twarda |  Vasek Pospisil
|
6:1, 6:4 |
| Finalista | 6. | 5 października 2014 | Tokio | Twarda | Kei Nishikori
|
6:7(5), 6:4, 4:6 |
| Finalista | 7. | 2 listopada 2014 | Paryż | Twarda (hala) | Novak Đoković
|
2:6, 3:6 |
| Finalista | 8. | 11 stycznia 2015 | Brisbane | Twarda |  Roger Federer
|
4:6, 7:6(2), 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 27 września 2015 | Petersburg | Twarda (hala) |  João Sousa
|
6:3, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 10 stycznia 2016 | Brisbane | Twarda | Roger Federer
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 9. | 20 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Novak Đoković
|
2:6, 0:6 |
| Finalista | 10. | 19 czerwca 2016 | Londyn | Trawiasta |  Andy Murray
|
7:6(5), 4:6, 3:6 |
| Finalista | 11. | 10 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Andy Murray
|
4:6, 6:7(3), 6:7(2) |
| Finalista | 12. | 26 lutego 2017 | Delray Beach | Twarda | Jack Sock
|
walkower |
| Finalista | 13. | 7 maja 2017 | Stambuł | Ceglana |  Marin Čilić
|
6:7(3), 3:6 |
| Finalista | 14. | 17 czerwca 2018 | Stuttgart | Trawiasta | Roger Federer
|
4:6, 6:7(3) |
| Finalista | 15. | 29 sierpnia 2020 | Nowy Jork | Twarda | Novak Đoković
|
6:1, 3:6, 4:6 |
Gra podwójna (0–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 12 czerwca 2011 | Halle | Trawiasta |  Robin Haase
|
 Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi
|
6:7(8), 6:3, 9–11 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 4R | 3R | 4R | 3R | QF | SF | QF | 1R | QF | QF | 4R | – | – | 1R | 0 / 12 | 34–12 |
| French Open | – | – | 1R | 3R | 3R | QF | – | 4R | 4R | – | – | – | – | – | – | 0 / 6 | 14–6 | |
| Wimbledon | – | – | 2R | 2R | 2R | SF | 3R | F | QF | QF | 4R | NH | – | – | 2R | 0 / 10 | 28–10 | |
| US Open | – | 1R | – | 4R | 4R | 4R | 3R | 2R | – | 4R | – | 2R | – | – | 1R | 0 / 9 | 16–9 | |
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–1 | 4–3 | 8–4 | 9–4 | 14–4 | 8–3 | 15–4 | 11–3 | 7–3 | 7–2 | 5–2 | 3–1 | 0–0 | 1–2 | 0–1 | N/A | 92–37 |
| ATP Finals | ||||||||||||||||||
| ATP Finals | – | – | – | – | – | RR | – | SF | – | – | – | – | – | – | – | 0 / 2 | 2–4 | |
| ATP Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 3R | 3R | 4R | QF | SF | F | – | SF | SF | NH | – | – | – | 0 / 8 | 23–8 | |
| Miami | – | – | 2R | 3R | 3R | QF | 4R | QF | 3R | QF | 3R | NH | 4R | – | – | 0 / 10 | 16–7 | |
| Monte Carlo | – | – | 3R | 1R | 2R | QF | QF | QF | – | 3R | – | NH | – | – | – | 0 / 7 | 12–6 | |
| Madryt | – | – | 1R | 2R | 2R | 3R | QF | QF | 3R | 3R | – | NH | – | – | – | 0 / 8 | 11–8 | |
| Rzym | – | – | 1R | 1R | 1R | SF | – | 2R | QF | – | – | 2R | – | – | – | 0 / 7 | 7–7 | |
| Montreal/Toronto | 1R | 1R | – | QF | F | QF | 2R | QF | 2R | 2R | 2R | NH | – | – | 3R | 0 / 11 | 14–11 | |
| Cincinnati | – | – | – | QF | 3R | SF | 1R | SF | – | QF | – | F | – | – | – | 0 / 7 | 19–7 | |
| Szanghaj | – | – | 2R | 2R | 3R | 2R | 3R | 3R | – | 1R | – | NH | – | – | – | 0 / 7 | 7–7 | |
| Paryż | – | – | 1R | 3R | 3R | F | – | SF | – | 2R | 2R | SF | – | – | – | 0 / 8 | 15–6 | |
| Bilans spotkań | 0–1 | 0–1 | 5–7 | 9–8 | 14–8 | 21–9 | 12–7 | 24–8 | 4–3 | 15–6 | 6–4 | 10–3 | 2–1 | 0–0 | 2–1 | 0–0 | N/A | 124–67 |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||||
| 373 | 156 | 31 | 13 | 11 | 8 | 14 | 3 | 24 | 18 | 31 | 14 | 70 | – | 317 | N/A | |||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
NH, turniej nie odbył się
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Delray Beach: Jack Sock z trzecim trofeum. Milos Raonić zrezygnował – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 lutego 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Milos Raonić wycofał się z US Open – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Koniec sezonu dla Milosa Raonicia i Nicolasa Almagro – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 18 października 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-03] (ang.).