[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Mikołaj Czarnecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Czarnecki
Mykoła Czarnecki
Biskup Lebedus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1884
Siemakowce, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1959
Lwów, USRR, ZSRR

Miejsce pochówku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie, Cerkiew św. Jozafata we Lwowie, ?

Wizytator apostolski dla wiernych Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowiańskiego w diecezjach: łuckiej, pińskiej, podlaskiej, wileńskiej i lubelskiej
Okres sprawowania

1931–1939

Egzarcha Wołynia, Podlasia i Polesia Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
Okres sprawowania

1939

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Inkardynacja

CSsR

Prezbiterat

2 października 1909

Chirotonia biskupia

2 lutego 1931

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 lutego 1931

Konsekrator

Grzegorz Chomyszyn

Współkonsekratorzy

Giovanni Mele
Piotr Franciszek Buczys

Błogosławiony
Mikołaj Czarnecki
biskup męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1884
Siemakowce

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1959
Lwów

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

27 czerwca 2001
Lwów
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

28 czerwca

Szczególne miejsca kultu

Lwów, Horodło

Mikołaj Czarnecki, Mykoła Czarnecki CSsR (ur. 14 grudnia 1884 w Siemakowcach, zm. 2 kwietnia 1959 we Lwowie) – błogosławiony Kościoła katolickiego, redemptorysta, profesor filozofii i teologii dogmatycznej, biskup tytularny Lebedus.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopskiej wyznania greckokatolickiego. W młodości uczył się w Kolegium św. Mikołaja w Stanisławowie. Od 1903 roku przebywał na studiach w Rzymie, które ukończył doktoratem z teologii. 2 października 1909 roku został wyświęcony na kapłana.

Od 1910 roku był wykładowcą seminarium duchownego w Stanisławowie. W 1919 roku wstąpił do zakonu redemptorystów. Od 1926 roku jako kapłan greckokatolicki uczestniczył w misji wśród prawosławnych na Wołyniu.

Wykładał w Papieskim Seminarium Wschodnim w Dubnie, organizował parafie neounickie oraz uczestniczył w zakładaniu klasztoru redemptorystów w Kowlu. W 1931 roku papież Pius XI mianował go biskupem tytularnym Lebedus oraz wizytatorem apostolskim na Wołyniu i Podlasiu dla wiernych obrządku bizantyjsko-słowiańskiego. W tym samym roku Mikołaj Czarnecki przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa stanisławowskiego, Grzegorza Chomyszyna. W 1939 roku arcybiskup lwowski, Andrzej Szeptycki mianował go egzarchą Wołynia, Podlasia i Polesia.

W 1939 roku biskup Mikołaj Czarnecki zmuszony został do zrezygnowania z pełnionych funkcji i opuszczenia Wołynia. Osiadł w klasztorze redemptorystów we Lwowie. Powrócił do pracy naukowej. Od 1941 roku był wykładowcą: filozofii, psychologii i teologii moralnej na Akademii Teologicznej we Lwowie.

W 1945 roku został aresztowany przez władze sowieckie i uwięziony. W latach 1946–1956 przebywał w łagrach na Syberii. Ze względu na zły stan zdrowia został zwolniony z katorgi i wrócił do Lwowa, gdzie do końca życia w miarę możliwości pełnił posługę duszpasterską i biskupią.

Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. W Polsce cząstka jego relikwii przechowywana jest w neounickiej cerkwi św. Mikołaja w Horodle.

Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 27 czerwca 2001 roku we Lwowie w grupie 27 nowomęczenników greckokatolickich[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]