Mikel Arteta

Mikel Arteta

Mikel Arteta (2021)
Pełne imię i nazwisko	Mikel Arteta Amatriain
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1982 San Sebastián
Wzrost	183 cm
Pozycja	środkowy pomocnik, defensywny pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Arsenal (trener)
Kariera juniorska
Lata Klub 1994–1997 Antiguoko 1997–1999 FC Barcelona
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1999 FC Barcelona C 5 (1) 1999–2002 FC Barcelona B 42 (3) 2001–2002 → Paris Saint-Germain (wyp.) 31 (2) 2002–2004 Rangers FC 50 (12) 2004–2005 Real Sociedad 15 (1) 2005 → Everton (wyp.) 12 (1) 2005–2011 Everton 162 (27) 2011–2016 Arsenal 110 (14) W sumie: 427 (61)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1998–1999  Hiszpania U-16 10 (4) 1999  Hiszpania U-17 7 (0) 1999–2001  Hiszpania U-18 13 (1) 2002–2003  Hiszpania U-21 12 (2) W sumie: 42 (7)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2016–2019 Manchester City (asystent) 2019– Arsenal
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy do lat 16 złoto Czechy 1999 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Mikel Arteta Amatriain (ur. 26 marca 1982 w San Sebastián) – hiszpański trener i piłkarz, który występował na pozycji pomocnika. Od grudnia 2019 roku trener Arsenalu.

Dzięki swojemu olbrzymiemu potencjałowi, w wieku 15 lat przeszedł z amatorskiego klubu Antiguoko do FC Barcelony. Szybko z zespołu juniorów przedostał się na zaplecze kadry i stanowił trzon FC Barcelony B. Grał tam przez 3 lata, a łącznie z zespołami klubu FC Barcelona – 5 lat. Następnie przeszedł do Paris Saint-Germain na zasadzie wypożyczenia. Przez dwa lata gry rozegrał tam 31 meczów strzelając dwie bramki. Po wypożyczeniu nie było już dla Mikela miejsca w FC Barcelona. Przeszedł więc on do Rangers. Był to jeden z najlepszych okresów w jego karierze. Niechciany w Barcelonie w Glasgow strzelił dwanaście goli w pięćdziesięciu meczach. Wtedy jego umiejętności zauważył Real Sociedad, który poszukiwał pomocnika. W tym klubie rozegrał 15 meczów strzelając jednego gola. W 2005 roku ponownie przeniósł się na wyspy brytyjskie by zostać piłkarzem Evertonu. Dla tego klubu strzelił 28 goli w 174 meczach Premier League. 31 sierpnia 2011 został zakupiony za 10 milionów funtów przez Arsenal^[1]. Wraz z zakończeniem sezonu 2015/16 zakończył piłkarską karierę^[2].

Arteta początkowo zaczął grać jako numer 10 w młodzieżowym systemie Barcelony, a później został przeniesiony na pozycję defensywnego pomocnika, ponieważ uważano go za gracza na wzór Pepa Guardioli. Został oceniony jako szósty najskuteczniejszy zawodnik w Premier League w latach 2006-07 przez oficjalny system oceny zawodników Actim Index. Arteta wrócił do swojej pierwotnej, "głębszej" roli pomocnika w Arsenalu, w którym wyróżniał się jako rozgrywający swojego zespołu dzięki swojej technice, umiejętnościom, wizji, podawaniu, świadomości i inteligencji taktycznej. Jego łączne 12 ligowych asyst w sezonie 2006-07 oznaczało, że zajął pod tym względem trzecie miejsce za Cescem Fàbregasem i Cristiano Ronaldo. Ze 100 faulami popełnionymi przeciwko niemu w tym samym sezonie, był najbardziej faulowanym graczem w Premier League.

3 lipca 2016 roku został asystentem Pepa Guardioli w Manchesterze City^[3]. Odrzucił tym samym ofertę Arsène'a Wengera o prowadzeniu akademii swojego byłego klubu - Arsenalu oraz ofertę dołączenia do sztabu innej drużyny z północnego Londynu - Tottenhamu^[4]. Z Manchesterem City wygrał 2 razy Premier League, raz F.A. Cup (Puchar Anglii) i dwukrotnie Puchar Ligi Angielskiej.

Guardiola i Arteta po raz pierwszy spotkali się w akademii w Barcelonie, chociaż Guardiola był już w pierwszym zespole, będąc o 11 lat starszy od Artety. Od tego czasu obaj utrzymywali kontakt. Guardiola był przekonany, że Arteta – który był wówczas graczem Arsenalu – będzie dobrym trenerem, gdy zadzwoni do niego, aby uzyskać informacje o Chelsea, przed półfinałami Ligi Mistrzów 2012 przeciwko Barcelonie.

W 2015 roku, kiedy Guardiola opuszczał Bayern Monachium, Arteta, w ostatnim roku swojej kariery, ponownie nawiązał kontakt i postanowił współpracować. Arteta został menedżerem Man City w przegranym 2:1 Lidze Mistrzów z Lyonem 19 września 2018 r., z powodu zakazu gry na linii bocznej Guardioli. W 2018 roku Arteta został silnie powiązany z wakatem menedżera Arsenalu, po odejściu jego byłego menedżera Arsène Wengera, ale ostatecznie zatrudniono Unai Emery.

20 grudnia 2019 roku Arteta został ogłoszony trenerem Arsenalu. Umowa podpisana została do 2023 roku^[5]. Po mianowaniu stwierdził: "Chcę, aby ludzie brali odpowiedzialność za swoją pracę i chcę ludzi, którzy dostarczają pasji i energii w klubie piłkarskim. Każdy, kto się z tym nie zgadza, albo ma negatywny wpływ, albo cokolwiek innego, nie jest wystarczająco dobry dla tego środowiska i tej kultury"^[6].

26 grudnia rozegrał swój pierwszy mecz trenerski w meczu Premier League z A.F.C. Bournemouth, zakończony remisem 1-1. 1 stycznia 2020 wygrał swój pierwszy mecz trenerski 2:0, w domowym pojedynku z Manchesterem United.

18 lipca 2020 Arsenal pokonał Manchester City - poprzedniego pracodawcę Artety - 2:0 w półfinale Pucharu Anglii, a następnie w finale pokonali 2:1 Chelsea, wygrywając F.A. Cup po raz 14. Było to pierwsze trofeum Artety i po raz pierwszy od sezonu 1986-87 trener Arsenalu zdobył trofeum w swoim pierwszym sezonie pracy. Zmagania ligowe Arsenal zakończył na 8. miejscu, dzięki jednak wygranej w pucharze zakwalifikowali się do fazy grupowej Ligi Europy.

29 sierpnia Arsenal pokonał Liverpool w meczu o Community Shield po rzutach karnych. Arteta 10 września został ogłoszony z głównego trenera do menadżera Arsenalu^[7]. W Pucharze Anglii tym razem Arsenal odpadł już w 4 rundzie z Southampton. W Lidze Europy odpadli w półfinale w dwumeczu 2-1 z Villarealem. W lidze zajęli dopiero 8. miejsce, które, wraz z niepowodzeniami w Pucharach, spowodowało, że Arsenal po raz pierwszy od 25 lat nie zagra w Europejskich pucharach.^[8].

W kwietniu 2010 roku, na 4 kolejki przed zakończeniem sezonu w angielskiej Premier League Mikel Arteta, będący wtedy piłkarzem Evertonu, wbił palec w oko pomocnika Blackburn Rovers, Mortena Gamsta Pedersena. Sędzia Andre Marriner nie widział dokładnie całej sytuacji i widząc nerwową reakcję Pedersena ukarał obu piłkarzy żółtymi kartkami. Po meczu Arteta przeprosił za swoje zachowanie i dodał, że w kilku ostatnich meczach z udziałem Pedersena Norweg złośliwie go faulował. Hiszpan nie został dodatkowo ukarany po meczu, gdyż zgodnie z przepisami obowiązującymi w angielskiej lidze jeżeli piłkarz w trakcie meczu zostanie ukarany kartką za faul Federacja nie ma prawa zaostrzyć kary^[9].

Pomimo występów w młodzieżowych reprezentacjach Hiszpanii Arteta nigdy nie wystąpił w reprezentacji seniorskiej. Z uwagi na dobrą formę Hiszpana w barwach Evertonu wiele angielskich mediów zaczęło sugerować, że świetny technicznie pomocnik bardzo przydałby się w reprezentacji Anglii. Sam Hiszpan również wyraził zainteresowanie taką perspektywą^[10]. Temat ten wywoływał tak wiele kontrowersji, iż na temat gry Artety w reprezentacji wypowiedziała się w 2010 roku FIFA, jeszcze zanim sztab reprezentacji Anglii podjął jakiekolwiek formalne starania o powołanie Artety. W myśl stanowiska FIFA Hiszpan nigdy nie będzie uprawniony do gry w reprezentacji Anglii z uwagi na fakt, iż wziął udział wraz z reprezentacją Hiszpanii w juniorskim turnieju w 1999 roku. Zgodnie z przepisami FIFA jeżeli piłkarz wystąpi jako junior w reprezentacji swojego kraju, nie mając w tym momencie podwójnego obywatelstwa, nie może on wystąpić później w reprezentacji seniorskiej innego państwa^[11].

• Puchar Intertoto UEFA: 2001

• Mistrzostwo Szkocji: 2002/03
• Puchar Szkocji: 2002/03
• Puchar Ligi Szkockiej: 2002/03

• Puchar Anglii: 2013/14, 2014/15
• Tarcza Wspólnoty: 2014, 2015

• Mistrzostwo Europy do lat 16: 1999
• Meridian Cup: 1999

• Młody Piłkarz Miesiąca Scottish Premier League: wrzesień 2002, sierpień 2003
• Najlepszy piłkarz Evertonu: 2005/06, 2006/07
• Najlepszy piłkarz Evertonu wg zawodników: 2005/06
• Pomocnik Roku wg Sky Sports: 2005/06
• Północno-zachodni Piłkarz Roku: 2006/07

• Puchar Anglii: 2019/2020
• Tarcza Wspólnoty: 2020, 2023

• Mikel Arteta na oficjalnej stronie Arsenalu (ang.)
• Mikel Arteta, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
• Mikel Arteta w bazie BDFutbol (hiszp.)
• Mikel Arteta, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
• Mikel Arteta w bazie Soccerbase (ang.)