Michał Hofman

Michał Hofman

Data i miejsce urodzenia	24 września 1911 Mikulińce
Data i miejsce śmierci	9 listopada 1989 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia

Michał Hofman (ur. 24 września 1911 w Mikulińcach^[1], zm. 9 listopada 1989^[2] w Warszawie) – polski dziennikarz.

Był synem Bernarda i Klary^[3]. W 1935 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po studiach i dwuletnim okresie bezrobocia, do wybuchu II wojny światowej pracował jako aplikant adwokacki w Kancelarii Adwokackiej dr. Fleckera we Lwowie. Jako podchorąży rezerwy uczestniczył w kampanii wrześniowej, po jej zakończeniu przebywał we Lwowie, gdzie pracował do czerwca 1941 jako urzędnik i logopeda. Podczas okupacji niemieckiej pracował jako robotnik niewykwalifikowany i zbieracz ziół, przez pewien czas więziony w obozie koncentracyjnym^[3]. Po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną, w 1944 roku, przybył do Lublina. Rozpoczął pracę w Polpressie - agencji prasowej Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Początkowo był kierownikiem biura maszyn do pisania, następnie tłumaczył komunikaty wojenne, w redakcji zagranicznej, m.in. był korespondentem podczas procesu norymberskiego, z początkiem roku 1955 kierował działem zagranicznym (później Redakcją Zagraniczną) PAP^[4]. W latach 1958–1962 był przewodniczącym Prezydium PAP, od stycznia 1962 do listopada 1971 pełnił funkcję dyrektora naczelnego PAP^[1][5][6][7]. W 1971 został redaktorem naczelnym pisma Forum^[1].

Opublikował m.in. Chmura nad Bikini. Z notatnika obserwatora eksperymentów z bombą atomową na atolu Bikini (1946), Dziennik berliński (1954), publikował także m.in. w Nowych Drogach, Polityce, Trybunie Ludu, Życiu Warszawy^[1].

Od 1949 był członkiem PZPR, w latach 1951–1982 SDP. W latach 1958–1970 był wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy. Od 1965 wchodził w skład Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, od 1960 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju (od 1982 jego wiceprzewodniczącym), od 1972 członkiem Polskiego Społecznego Komitetu Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie^[1].

Zmarł 9 listopada 1989 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B21-4-21)^[8].

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1985)^[9]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (9 lipca 1954)^[10]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (18 września 1945)^[11]
• Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1950)^[12]