Melchior (stop metali)
Melchior – stop miedzi z niklem, cynkiem i żelazem, charakteryzujący się odpornością na korozję[1][2]. Jego polska nazwa pochodzi od nazwy francuskiej maillechort, utworzonej od nazwisk XIX-wiecznych wynalazców stopu – Maillota i Choriera[3][4].
Wyróżniane są m.in. stopy[2]:
- niemiecki: 65,4% Cu, 16,8% Ni, 13,4%Zn, 3,4% Fe
- paryski: 66,24% Cu, 16,42% Ni, 13,42%Zn, 3,2% Fe
- wiedeński 66,6% Cu, 19,3% Ni, 13,6%Zn, 0,48% Fe
Melchior jest zaliczany do mosiądzów wysokoniklowych, nazywanych również, ze względu na swoją barwę, nowym srebrem[2]. Jako materiał odporny na korozję i nadający się do obróbki plastycznej jest stosowany do platerowania żelaza. Jest także używany do wytwarzania płaszczy pocisków[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b melchior, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-03-08].
- ↑ a b c Encyklopedia techniki. Materiałoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Techniczne, 1969, s. 366, 391.
- ↑ Melchior. [w:] Wielka Encyklopedia Radziecka [on-line]. bse.sci-lib.com. (ros.).
- ↑ melchior [online], Słownik wyrazów obcych PWN [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].