Maronici
| Miejsce zamieszkania | |
|---|---|
| Język | |
| Religia |
Maronici – chrześcijańska ludność z Bliskiego Wschodu zamieszkująca pierwotnie na terenie Syrii i Libanu. Maronici są w przeważającej mierze wschodnimi katolikami obrządku syryjsko-zachodniego, członkami Kościoła maronickiego.
Swoją nazwę maronici wywodzą od św. Marona, pustelnika z gór Taurus, założyciela wspólnoty chrześcijańskiej w rzymskiej prowincji Syrii, która dała początek Kościołowi maronickiemu.
Do lat 70. XX wieku maronici mieszkali głównie na terenie Republiki Libanu i stanowili około 30% ludności tego kraju. Ich skupiska stanowiły północne i centralne regiony w paśmie górskim Libanu i we wschodniej części Bejrutu. Od 1926 r. maronici odgrywają ważną rolę w życiu politycznym Republiki Libanu. Na mocy niepisanej umowy pomiędzy libańskimi grupami religijnymi z tej społeczności wybierany jest prezydent państwa.
Istnieje również liczna diaspora maronicka poza Libanem. Duże skupiska maronitów znajdują się na Cyprze (maronici cypryjscy), w Izraelu, w Meksyku, w Stanach Zjednoczonych Ameryki i w Brazylii.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Danuta Madeyska, Liban, Warszawa: Trio, 2003, ISBN 83-88542-62-1, OCLC 749208220.