Maria Fabianowska

Maria Fabianowska

weteranka powstania styczniowego

podporucznik
Data urodzenia	22 lipca 1840
Data i miejsce śmierci	2 września 1941 Warszawa
Przebieg służby
Główne wojny i bitwy	powstanie styczniowe
Odznaczenia

Maria Fabianowska (ur. 22 lipca 1840, zm. 2 września 1941 w Warszawie) – weteranka powstania styczniowego^[1].

W maju 1926 roku należała do delegacji weteranów powstania składających kwiaty przed Grobem Nieznanego Żołnierza^[2]. W 1935 uczestniczyła w kondukcie żałobnym na pogrzebie Józefa Piłsudskiego w Krakowie^[3]. Była w grupie weteranów składających prezydentowi Ignacemu Mościckiemu (1935^[2], 1938^[4]), w 1935 głosowała w wyborach parlamentarnych^[5]. Uczestniczyła w obchodach rocznic wybuchu powstania styczniowego^[6][7][8], np. w 1936 składała kwiaty w kaplicy w Belwederze^[9]. Brała udział w uroczystościach z okazji rocznic wybuchu powstań śląskich, np. w 1936 w rocznicę III powstania śląskiego w Katowicach^[10]. Uczestniczyła w uroczystościach z okazji Dnia Podchorążego (1934)^[11], w apelu z okazji rocznicy wymarszu I Kompanii Kadrowej (1936)^[12]. Współpracowała z Towarzystwem Przyjaciół Weteranów, spotykała się z dziećmi i młodzieżą (1935^[13], 1936^[14], 1938^[15]). Świadectwem jej aktywności są zdjęcia w Narodowym Archiwum Cyfrowym^[2].

W styczniu 1938 wraz z 50 weteranami i dwiema weterankami (Marią Bentkowską i Lucyną Żukowską) została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[16]. Uhonorowano ją Krzyżem Niepodległości z Mieczami^[17].

Mieszkała w schronisku dla powstańców styczniowych u zbiegu ulic Floriańskiej i Jagiellońskiej na Pradze-Północ^[18] w Warszawie^[19], do którego sprowadziła się z Kowna na zaproszenie Towarzystwa Przyjaciół Weteranów. Na początku 1939 miała stopień porucznika i była jedną z 36 ostatnich weteranów powstania styczniowego, w tym ostatnich 3 kobiet^[20].

Została pochowana w kwaterze weteranów powstania styczniowego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (C13, rząd 2, grób 1)^[1].