Mapa Zeno

Mapa Zeno – mapa Północnego Atlantyku opublikowana w 1558, będąca rzekomo kopią mapy z ok. 1380 roku. Wydawcą jej był Nicolo Zeno, potomek i imiennik jednego z braci Zeno – weneckich podróżników i odkrywców uważanych za autorów tej mapy.

Nicolo Zeno – potomek braci Zeno, twierdził, że odnalazł wśród rodzinnych zbiorów niepublikowaną wcześniej mapę nieznanych terytoriów. Według jego notatek opublikowanych w książce wraz z mapą i opisami lądów, sporządzona ona została podczas wyprawy przez Atlantyk dokonanej na zlecenie księcia Zichmni (?). Według niektórych interpretacji bracia mieliby dotrzeć aż do wybrzeży nieodkrytej wtedy jeszcze^[1] Ameryki Północnej.

Ze względu na brak jakichkolwiek innych źródeł i wzmianek dotyczących księcia oraz samej wyprawy, i błędy kartograficzne wraz z ukazaniem dziesiątek nieistniejących wysp (jak np. mityczna Frisland – synonim Atlantydy) – większość naukowców bezsprzecznie uznała ten dokument za oszustwo

Mapa Zeno ukazuje Grenlandię częściowo uwolnioną od pokrywy lodowej. Francuski podróżnik Paul-Emile Victor w latach 50. XX wieku zwrócił uwagę, że przedstawia ona skaliste podłoże Grenlandii, odkryte przez niego podczas wcześniejszej ekspedycji w latach 1947-1951.

Obecnie twierdzi się, że mapa sporządzona została na podstawie prac z XVI wieku^[2]

• Carta Marina Olausa Magnusa
• Caerte van Oostland Cornelisa Anthoniszoona
• mapach Północnego Atlantyku Claudiusa Clavusa