Mantra Om
Om (także Aum, ॐ) – święta sylaba hinduizmu[1]. Dźwięk omkara występujący w wedach, jest pierwotnym hymnem. Om to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata. Ta transcendentalna wibracja jest uważana za identyczną z osobą absolutnego boga. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także jako pranawa, akszara i omkara. Często wymawia się ją jako mantrę samodzielną albo na początku mantry, którą otwiera.
Głoska ta, bywa objaśniana, jako brahmabidźa. Czyli nasienna forma boga Brahmy[2]. Posiłkując się źródłami, Gopinath Kaviraj przedstawia zgłoskę AUM takimi słowami: jest esencją całej literatury objawionej oraz wszelkich nauk ludzkości..., stwórcą światów ..., źródłem wszelkiej wiedzy i wszystkich mantr oraz matrycą dla wszystkich nazw i form[3].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Na niej opierają się także inne mantry, np. Om namah śiwaja, mantra współczucia Om mani padme hum, czy też stusylabowa mantra buddyjska, zaczynająca się Om wadżra...
Przykłady zapisu
[edytuj | edytuj kod]Om zapisane w różnych alfabetach:
Om w unikodzie
[edytuj | edytuj kod]- ॐ U+0950 (pismo dewanagari)
- ༀ U+0F00 (alfabet tybetański)
- 唵 U+5535 (tradycyjne pismo chińskie)
- 吽 U+543D (uproszczone pismo chińskie)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Om, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-30].
- ↑ Słownik terminów sanskryckich i imion własnych. W: Śri Anirwan: Joga wewnętrzna (Antarjoga). Magda Złotowska (tłum. z języka bengalskiego). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca, 2023, s. 124. ISBN 978-83-8252-591-5. Cytat: ja, ego.
- ↑ Doktryna iluminacji w filozofii indyjskiej, Gopinath Kaviraj, przeł. Stefan Ziembiński, redakcja Karina Babkiewicz, Biblioteka Jogi. Zbiór tekstów filozoficznych, dostęp 2024.01.09