[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Maksymilian II (król Bawarii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maksymilian II Wittelsbach
Ilustracja
ilustracja herbu
król Bawarii
Okres

od 28 marca 1848
do 10 marca 1864

Poprzednik

Ludwik I Wittelsbach

Następca

Ludwik II Wittelsbach

Dane biograficzne
Dynastia

Wittelsbachowie

Data urodzenia

28 listopada 1811

Data śmierci

10 marca 1864

Ojciec

Ludwik I Wittelsbach

Matka

Teresa Sachsen-Hildburghausen

Żona

Maria Fryderyka Hohenzollern

Odznaczenia
Order św. Huberta (Bawaria) Order św. Jerzego (Bawaria) Order Maksymiliana Józefa (Bawaria) Order Zasługi Korony Bawarskiej Order Zasługi św. Michała (Bawaria) Order Królewski Maksymiliana za Naukę i Sztukę Order Ludwika (Bawaria) Order Złotego Runa (Austria)

Maksymilian II Bawarski, Maksymilian II Józef Wittelsbach (ur. 28 listopada 1811 w Monachium; zm. 10 marca 1864 tamże) – król Bawarii w latach 18481864.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Maksymilian II był synem króla Ludwika I i Teresy von Sachsen-Hildburghausen. Odebrał solidne i wszechstronne wychowanie. Zgłębiał nauki prawa państwowego i historii w Getyndze i Berlinie. W czasie studiów w Getyndze był uczniem Fryderyka Dahlmana i Arnolda Heerena, w Berlinie zaś Fryderyka Raumera i Leopolda von Ranke. Król Maksymilian swoje rozumienie historii a także zamiłowanie do tego, co uniwersyteckie przejął po części od wszystkich tych wykładowców. Starał się później tą samą drogą pokierować losy swego syna Ludwika, lecz ten nie przejawiał większych zainteresowań w tym zakresie.

W wieku 21 lat Maksymilian kupił ruiny zamku Hohenschwangau i odbudował go. Maksymilian II objął tron po abdykacji ojca 11 marca 1848 roku. W chwili objęcia władzy miał 37 lat, był wysokiego wzrostu i miał dobrą prezencję. Zapewniał rodzinę, że gdyby nie był królem wykładałby na uniwersytecie. Nie znosił publicznych wystąpień i dworskiej etykiety, choć przestrzegał jej sumiennie z zaskakującą wytrwałością. Najchętniej przebywał wśród pisarzy, erudytów i uczonych[1].

Maksymilian II był człowiekiem poważnym, z gruntu uczciwym, przeciętnie inteligentnym i pełnym dobrej woli[2].

Pomnik króla Maksymiliana w Monachium

Polityka wewnętrzna i zagraniczna

[edytuj | edytuj kod]

W polityce zagranicznej Maksymilian II od początku swych rządów dążył do zachowania niezależności Bawarii. Odmówił poparcia dla przegłosowanej w Berlinie Konstytucji Królestwa Pruskiego, ogłoszonej dnia 5 grudnia 1848 r.[3] Starał się zbudować z Bawarii trzecią siłę polityczną po Austrii i Prusach.

Król Maksymilian około roku 1860

W polityce wewnętrznej był podobnie jak ojciec mecenasem kultury i sztuki. Pod patronatem króla prowadzono w Monachium liczne sympozja i konferencje. Zreformował szkolnictwo, prawo i sprawy społeczne. Założył Akademię Nauk i Bawarskie Muzeum Narodowe. Od 1854 roku organizował co tydzień sympozja duchowej elity Bawarii. 20 sierpnia 1858 roku powołano Komisję Historyczną działającą przy Bawarskiej Akademii Nauk.

Kwestia księstw Szlezwiku i Holsztyna

[edytuj | edytuj kod]

Król Maksymilian w czasie swojego panowania stanął przed koniecznością rozwiązania kilku ważkich kwestii politycznych. 15 listopada 1863 roku umarł nagle Fryderyk VII, król Danii. Na nowo rozgorzał spór na temat ustrojowego statusu księstw Szlezwiku i Holsztyna, które należały do Związku Niemieckiego. Przed śmiercią król Fryderyk VII przygotował projekt „zjednoczonej Konstytucji Państwa” który włączyłby Szlezwik do królestwa duńskiego[4]. Dwa dni później król umarł i projekt nie wszedł w życie. Król Maksymilian w zaistniałej sytuacji próbował odegrać rolę trzeciej siły między pretensjami duńskimi a pruskimi ambicjami[2]. Ostatecznie jego starania zakończyły się fiaskiem. Otto von Bismarck, kanclerz Niemiec, zaproponował Austrii wspólne wystąpienie przeciwko Danii. Franciszek Józef I zaakceptował tę propozycję. Wojna, która wybuchła w 1864 roku przyniosła sukces koalicjantom. Na terenie Szlezwiku-Holsztyna ustanowiono kondominium, jednak głównie za sprawą Bismarcka nie funkcjonowało ono poprawnie, a jego rządzenie nastręczało wielu kłopotów. W tej sytuacji Austria zaproponowała podział księstw, w wyniku czego Szlezwik przypadł Prusom, natomiast Holsztyn Austrii.

Królewski styl

[edytuj | edytuj kod]

Król Maksymilian dbał o publiczny wizerunek i własny dom. Kochał sztukę i promował wszelkie działania na rzecz zachowania przez swoich poddanych bawarskiej tożsamości narodowej. Popierał bawarskie stroje, obyczaje czy muzykę ludową. Dwukrotnie za jego panowania w latach 1849 i 1855 na terenie całej Bawarii odbywały się liczne koncerty promujące muzykę ludową tego kraju.

Prowadząc politykę państwa król Maksymilian często zasięgał rady ministrów. Decyzje polityczne podejmował wolno i zawsze po długim namyśle. Choć jego stosunki z ojcem były napięte kontynuował jego dzieło w zakresie prac budowlanych podnoszących rangę stolicy państwa, Monachium.

Małżeństwo i rodzina

[edytuj | edytuj kod]

12 października 1842 ożenił się z księżniczką pruską, Marią Fryderyką (wnuczką króla Prus – Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna), z którą miał dwóch synów – szalonych królów Bawarii:

Maksymilian II zmarł 10 marca 1864 roku na zapalenie płuc i został pochowany w kościele Teatynów w Monachium.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jean des Cars, Ludwik II Bawarski, Warszawa 1997, S. 19
  2. a b Jean des Cars, op. cit., S. 20
  3. Historia w datach, pod red. M. Czaplińskiego i J. Maronia, Warszawa 1997, s. 262.
  4. Jean des Cars, Ludwik II Bawarski, Warszawa 1997, S. 51
  5. a b c d e f g Hof- und Staatshandbuch des Königreichs Bayern. 1863. s. 7, 12, 16, 19, 39, 89, 92. [dostęp 2017-10-02]. (niem.).

Najważniejsza literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean des Cars, Ludwik II Bawarski, Warszawa 1997, (cykl: „Biografie Sławnych Ludzi”).
  • Historia w datach, pod red. M. Czaplińskiego i J. Maronia, Warszawa 1997.
  • Rainer A. Müller (Red.): König Maximilian II. von Bayern 1848–1864. Hrsg. vom Haus der Bayerischen Geschichte. Rosenheimer, Rosenheim 1988, ISBN 3-475-52589-5.
  • Martin Schäfer: Maximilian II., König von Bayern (= Heyne-Biographien. Band 168). Heyne, München 1989, ISBN 3-453-02620-9.
Prapradziadkowie

Christian III Wittelsbach
(1674-1735)
∞1719
Karolina Nassau-Saarbrücken
(1704–1774)

Józef Karol Wittelsbach
(1694-1729)
∞1717
Elżbieta Augusta Wittelsbach
(1693-1728)

landgraf Hesji-Darmstadt
Ludwik VIII
(1691-1768)
∞1717
Charlotta Hanau-Lichtenberg
(1700-1726)

Christian Leiningen-Dagsburg
(1695-1766)
∞1726
Katarzyna Polyxena Solms-Rödelheim
(1702-1765)

Ernest Fryderyk II Wettyn
(1707-1745)
∞1726
Karolina Erbach-Fürstenau
(1700–1758)

Ernest August Wettyn
(1688-1748)
∞1734
Zofia Charlotta Hohenzollern
(1713–1747)

Karol Mecklenburg
(1708–1752)
∞ 1735
Elżbieta Albertyna Wettyn
(1713–1761)

Jerzy Wilhelm Hessen-Darmstadt
(1722–1782)
∞ 1748
Maria Leiningen-Dagsburg-Falkenburg
(1729–1818)

Pradziadkowie

Fryderyk Michał Wittelsbach
(1724-1767)
∞1746
Maria Franciszka Wittelsbach
(1724-1794)

Jerzy Wilhelm Hessen-Darmstadt
(1722-1782)
∞1748
Maria Leiningen-Dagsburg-Falkenburg
(1729-1818)

Ernest Fryderyk III Wettyn
(1727-1780)
∞1758
Ernestyna Augusta Wettyn
(1740-1786)

wielki książę
Karol II Mecklenburg-Strelitz
(1741–1816)
∞ 1768
Fryderyka Karolina Hessen-Darmstadt
(1752–1782)

Dziadkowie

król Bawarii
Maksymilian I Józef Wittelsbach
(1756-1825)
∞1785
Augusta Wilhelmina Hessen-Darmstadt
(1765-1796)

Fryderyk Wettyn
(1763-1834)
∞1785
Charlotta Mecklenburg-Strelitz
(1769-1818)

Rodzice

król Bawarii
Ludwik I Wittelsbach
(1786-1868)
∞1810
Teresa Wettyn
(1792-1854)

Maksymilian II Wittelsbach (1811-1864), król Bawarii