Magnetyzacja szczątkowa

Ten artykuł od 2021-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Magnetyzacja szczątkowa (remanentna) – utrwalone w skałach wartości opisujące dawne pole magnetyczne Ziemi, których porównanie z orientacją pola współczesnego umożliwia wyciąganie wniosków o zmianach ziemskiego pola magnetycznego. Przede wszystkim mierzy się deklinację i inklinację dawnego pola magnetycznego w miejscu powstawania danej skały.

Najbardziej wiarygodne oznaczenia pochodzą z płasko zalegających, niezmienionych osadów (lessów bądź mułków jeziornych) i skał wulkanicznych.

Obecność pasmowych różnowiekowych anomalii magnetycznych rozmieszczonych symetrycznie względem osi grzbietów śródoceanicznych potwierdza hipotezę o rozszerzaniu się dna oceanicznego (strefa spreadingu).

Badania pola paleomagnetycznego i pozornej wędrówki biegunów paleomagnetycznych wykazały słuszność twierdzenia, że kontynenty zmieniają swoje położenie zgodnie z teorią tektoniki płyt.

Te same badania wykazały, że w ciągu dziejów Ziemi pole magnetyczne ulegało wiele razy odwróceniu, a bieguny magnetyczne zamieniały się miejscami. Z biegiem czasu wyróżniono epoki paleomagnetyczne wykazujące się długimi okresami takiej samej polarności (tj. kierunku pola magnetycznego). W nich wyróżniono krótsze okresy odwrócenia pola magnetycznego (tzw. epizody i ekskursje paleomagnatyczne). Dłuższe niż epoki okresy określonej polarności, trwające kilkadziesiąt milionów lat, noszą nazwę interwałów.

• paleomagnetyzm
• remanencja w fizyce