Most Emiliusza
 Ruiny mostu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Podstawowe dane | |
| Przeszkoda | |
| Data budowy |
179–142 p.n.e.[1] |
| Data zburzenia |
1598 |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°53′21,5″N 12°28′46,3″E/41,889306 12,479528
| |
Most Emiliusza (łac. Pons Aemilius, wł. Ponte Emilio), nazywany także Ponte Rotto („zarwanym mostem”)[1] – zachowany w formie ruiny starożytny most na Tybrze w Rzymie, spinający dawniej obydwa brzegi rzeki.
Budowę mostu rozpoczęto w 179 roku p.n.e., za cenzoratu Marka Emiliusza Lepidusa i Marka Fulwiusza Nobilitora. Wówczas to wzniesione zostały filary, na których jednak dopiero w 142 roku p.n.e., za cenzoratu Scypiona Afrykańskiego Młodszego i Lucjusza Mummiusza Achajskiego, przerzucono trwałą przeprawę[2]. Przebudowano go za czasów Augusta[1][2]. Wykonany z betonu i tufu oraz obłożony z zewnątrz trawertynem most liczył sześć przęseł. Z obydwu stron prowadziły nań jednoprzęsłowe rampy[1].
Most kilkukrotnie, w 280, 1230 i 1557 roku, zrywany był przez powódź. W 1598 roku wody kolejnej powodzi porwały wschodnią część mostu, która nie została już odbudowana[1]. W 1887 roku, w związku z budową ponte Palatino, rozebrano dwa z trzech ocalałych jeszcze przęseł. Do czasów obecnych z mostu pozostało tylko jedno przęsło na środku rzeki[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 258, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.
- ↑ a b c L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 296-297. ISBN 0-8018-4300-6.