Ludmiła Turiszczewa

Ludmiła Turiszczewa

Людмила Турищева

Ludmiła Turiszczewa (ok. 1972)
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1952 Grozny
Wzrost	160 cm
Informacje klubowe
Klub	Dynamo Rostów nad Donem
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Meksyk 1968 gimnastyka (wielobój drużynowo) złoto Monachium 1972 gimnastyka (wielobój indywidualnie) złoto Monachium 1972 gimnastyka (wielobój drużynowo) złoto Montreal 1976 gimnastyka (wielobój drużynowo) srebro Monachium 1972 gimnastyka (ćwiczenia wolne) srebro Montreal 1976 gimnastyka (ćwiczenia wolne) srebro Montreal 1976 gimnastyka (skok) brąz Monachium 1972 gimnastyka (skok) brąz Montreal 1976 gimnastyka (wielobój indywidualnie) Mistrzostwa świata złoto Warna 1974 wielobój ind. złoto Warna 1974 wielobój druż. złoto Warna 1974 ćwiczenia na równoważni złoto Warna 1974 ćwiczenia wolne złoto Lublana 1970 wielobój ind. złoto Lublana 1970 wielobój druż. złoto Lublana 1970 ćwiczenia wolne srebro Warna 1974 skok srebro Lublana 1970 ćwiczenia na poręczach brąz Warna 1974 ćwiczenia na poręczach brąz Lublana 1970 skok Mistrzostwa Europy złoto Londyn 1973 wielobój ind. złoto Londyn 1973 skok złoto Londyn 1973 ćwiczenia na poręczach złoto Londyn 1973 ćwiczenia na równoważni złoto Londyn 1973 ćwiczenia wolne złoto Mińsk 1971 wielobój ind. złoto Mińsk 1971 skok złoto Mińsk 1971 ćwiczenia wolne srebro Mińsk 1971 ćwiczenia na poręczach srebro Mińsk 1971 ćwiczenia na równoważni brąz Skien 1975 ćwiczenia wolne brąz Landskrona 1969 wielobój ind. brąz Landskrona 1969 ćwiczenia na poręczach brąz Landskrona 1969 ćwiczenia wolne
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludmiła Iwanowna Turiszczewa, po mężu Borzowa ros. Людмила Ивановна Турищева (Борзовa) (ur. 10 lipca 1952 w Groznym) – radziecka gimnastyczka pochodzenia rosyjskiego. 9-krotna medalistka olimpijska, w tym poczwórna mistrzyni olimpijska (1968, 1972, 1976), 7-krotna mistrzyni świata, 8-krotna mistrzyni Europy i wielokrotna medalistka zawodów krajowych i międzynarodowych.

Turiszczewa była jedną z najwybitniejszych gimnastyczek swoich czasów, multimedalistką wszystkich głównych zawodów mistrzowskich. Przez 13 lat kariery sportowej stawała na podium 137 razy^[1].

Jej największym indywidualnym sukcesem był złoty medal w wieloboju indywidualnym na igrzyskach w 1972 w Monachium, ale nie był on doceniony przez opinię publiczną w ZSRR ze względu na rosnącą popularność młodej „gwiazdy” Olgi Korbut. Turiszczewa zdobywała kolejne medale we wszystkich konkurencjach gimnastycznych i zdominowała rywalizację na mistrzostwach Europy w 1973 i mistrzostwach świata w 1974. Przed igrzyskami olimpijskimi w 1976 w Montrealu doznała kontuzji, która wykluczyła ją z treningów na kilka miesięcy. Zdążyła jednak przygotować się do trzeciego olimpijskiego startu i wraz ze złotem w drużynie zdobyła dwa srebra w skoku i ćwiczeniach wolnych oraz brąz w wieloboju indywidualnym^[1].

Na mistrzostwach świata w 1975 w Londynie po wykonaniu przez nią ćwiczeń na poręczach doszło do zawalenia konstrukcji przyrządu gimnastycznego. Turiszczewa zeskoczyła z poręczy kończąc występ tyłem do nich i pomimo huku stali nawet nie spojrzała w stronę połamanego przyrządu. Turiszczewa przyznała, że poręcze zaczęły ruszać się pod koniec jej występu i zmieniły położenie. Postanowiła, że pomimo niebezpieczeństwa dokończy występ. Ze względu na sprzęt nie mogła wykonać na koniec salta, a zeskoczyła w momencie, gdy poczuła, że urządzenie nie wytrzyma kolejnego nacisku. Nagranie z tej sytuacji i niewzruszona reakcja gimnastyczki stało się popularne^[1].

Turiszczewa potwierdziła, że od 16. roku życia do zakończenia gimnastycznej kariery musiała ograniczać ilość spożywanego jedzenia, aby zachować „dziecięcą” posturę. Każdy posiłek był ważony, a podczas treningów gimnastyczki, w tym Turiszczewa, były owijane folią i biegały wokół hali, aby spalać więcej kalorii. Nie stosowano zrównoważonych diet. Po każdym okrążeniu były znów ważone, przy czym ograniczano nawet spożycie wody. Śniadaniem było dla nich trochę kawy i 20 gramów sera^[1].

Turiszczewa ukończyła studia w Instytucie Pedagogiki na Południowym Uniwersytecie Federalnym w Rostowie nad Donem. 10 grudnia 1977 roku poślubiła ukraińskiego sprintera, mistrza olimpijskiego Wałerija Borzowa^[2], razem mają córkę Tatjanę, projektantkę mody^[1].

Zawody	Rok	Konkurencja
		VT	UB	BB	FX	wielobój ind.	wielobój druż.
Zawody międzynarodowe
Igrzyska olimpijskie[3]	1976	2	10T QR	4	2	3	1[a]
	1972	3	4	5	2	1	1[b]
	1968	20T QR	12T QR	43T QR	8T QR	24	1[c]
Mistrzostwa świata	1974	2[4]	3[4]	1[4]	1[4]	1[5]	1[6]
	1970	3[7]	2[7]		1[7]	1[8]	1[9]
Mistrzostwa Europy	1975	5[10]			3[10]	4[11]
	1973	1[12]	1[12]	1[12]	1[12]	1[13]
	1971	1[14]	2[14]	2[14]	1[14]	1[15]
	1969	4[16]	3[16]	4[16]	3[16]	3[17]
Puchar Świata	1975	1[18]	1[18]	1[18]	1[18]	1[19]
Zawody krajowe
Mistrzostwa Związku Radzieckiego
	1975[20]	1				3	3
	1974[21]					1
	1972[22]	1	1		6	1	1
	1971[23]	2	3		2	4
	1970[24]					5
	1969[25]					3
	1968[26]					8	1
	1967[27]			5		10	2

• Międzynarodowa Galeria Sławy Gimnastyki – 1998^[28]

• Sports Reference – Lyudmila Turishcheva. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-29]. (ang.).