[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Linia kolejowa Paris-Nord – Lille

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa nr 272 000
Paryż – Lille
Mapa przebiegu linii kolejowej 272 000
Dane podstawowe
Zarządca

Réseau ferré de France

Numer linii

272 000

Długość

251 km

Rozstaw szyn

1435 mm

Sieć trakcyjna

25 kV 50 Hz AC

Prędkość maksymalna

30-160 km/h

Zdjęcie LK272 000
Gare de Breteuil Embranchement
Historia
Lata budowy

1846 - 1859

Rok elektryfikacji

1958

Linia kolejowa Paryż – Lille – ważna francuska linia kolejowa o długości 251 km. Łączy Paryż z Lille na północy. Wraz z jej odgałęzieniami obsługuje ruch do Belgii i Wielkiej Brytanii. Jest to również jedna z pierwszych linii kolejowych wybudowanych we Francji, ponieważ powstała w 1846[1]. Po otwarciu szybkiej kolei LGV Nord z Paryża do Lille w 1993, ruch pasażerski na linii stracił na znaczeniu.

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Linia kolejowa Paryż - Lille zaczyna się na Gare du Nord w Paryżu, biegnąc na północ 6 km do Saint-Denis. Od tego momentu, kieruje się w kierunku północno-wschodnim. W pobliżu Marly-la-Ville, biegnie na północ, a następnie na północny zachód i wzdłuż rzeki Oise. W Creil przekracza Oise. Linia do Saint-Quentin i Brukseli odchodzi w Creil.

Linia opuszcza dolinę Oise i nadal na północ kieruje się rzeką Sommą w Longueau niedaleko Amiens. Tutaj dochodzi linia kolejowa Longueau-Boulogne. Linia nadal biegnie w kierunku północno-wschodnim, po dolinę Sommy aż Corbie, a następnie rzeki Ancre do Miraumont, gdzie linia skręca na północ, aż do Arras.

Z Arras biegnie wzdłuż rzeki Scarpe w kierunku wschodnim aż do Douai, gdzie skręca na północny zachód. Za Ostricourt ponownie w kierunku północnym wpada w aglomerację Lille. Po łącznej długości 251 km, to osiąga dworzec Gare de Lille-Flandres.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Direction Générale des Ponts et Chaussées et des Chemins de Fer (1869). Statistique centrale des chemins de fer. Chemins de fer français. Situation au 31 décembre 1869 (in French). Paris: Ministère des Travaux Publics. pp. 146–160.