Leon Parat

Leon Parat

Leon Parat wraz z żoną
kapitan administracji (piechoty)
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1891 Radziechów
Data i miejsce śmierci	1940 USRR, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Pułk Piechoty Nr 10 5 Pułk Strzelców Podhalańskich DOK X
Stanowiska	oficer ordynansowy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa: obrona Przemyśla)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Henryk Marian Parat^[1] (ur. 16 lipca 1891 w Radziechowie, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Leon Parat urodził się 16 lipca 1891^[2] w Radziechowie jako syn Walentego^[3] i Zofii.

Podczas I wojny światowej w rezerwie piechoty C. K. Armii został mianowany chorążym z dniem 1 lipca 1916^[4], a potem awansowany na stopień podporucznika z dniem 1 stycznia 1917^[5]. Był przydzielony do pułku piechoty nr 10^[6][7].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[8][9][10]. Od początku lat 20. służył w szeregach w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu^{[11][12][13][14]}. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie z 5 psp do Dowództwa Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu^[15]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w DOK X na stanowisku oficera ordynansowego dowódcy okręgu korpusu. Jednocześnie pełnił w tym dowództwie funkcję kierownika referatu wyszkolenia^[16].

Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił funkcję adiutanta dowódcy obrony Przemyśla^[17]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Na wiosnę został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/3-78 oznaczony numerem 2223)^[3]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego braćmi byli Walenty (ur. 1901) i Karol (ur. 1907, aspirant Straży Granicznej, zaginął podczas wojny 1939)^[18][19]. Był żonaty z Amalią z domu Boro, miał dwóch synów Zbigniewa oraz Leszka.^{[potrzebny przypis]}

• Krzyż Walecznych (przed 1924)^[12]
• Medal Niepodległości (16 marca 1937)^[20]
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[21]
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy – Austro-Węgry (przed 1917)^[6]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
• kampania wrześniowa

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.