Lenarty
osada | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
340[2] |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
19-400[3] |
Tablice rejestracyjne |
NOE |
SIMC |
0763488 |
Położenie na mapie gminy Olecko | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu oleckiego | |
54°07′09″N 22°31′10″E/54,119167 22,519444[1] |
Lenarty (niem. Lehnarten[4]) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Nazwa wsi najprawdopodobniej pochodzi od imienia Leonard. W dokumentach niemieckich wymieniania jako: Lenharten, Lenahrdten lub Lehnarten.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś lokowana na prawie lennym 27 kwietnia 1573 r. Wtedy to książę Albrecht podał do wiadomości, że jego ojciec nadał w tym miejscu Baltazarowi Zengerowi majątek ziemski Kujawę o powierzchni 30 włók oraz dodatkowo 4 włóki nad Strugą Białą, gdzie powstały Lenarty. Zenger posiadał uprawnienia w zakresie sądownictwa wyższego i niższego i był zobowiązany do jednej służby zbrojnej[5].
W XVII i XVIII wieku majątek ziemski był we władaniu rodzin: Ciesielscy, Kraińscy i Więckowscy (polska szlachta). Dwór w tym czasie znajdował się w Lenartach, osada Kujawa była folwarkiem[5].
W roku 1888 w Lenarnach znajdował się jeden z większych majątków ziemskich w okolicy. Należał do pani adwokat Tolsdorf i obejmował 661 ha, w tym 416 ha ziemi prawnej, 150 ha łąk i 10 ha lasów[6].
W 1946 r., nowe władze przejęły majątek ziemski w Lenartach, powołały inspektora Państwowych Majątków Ziemskich do nadzoru nad majątkami we wsiach: Lenarty, Siejnik, Giże, Cichy i Drozdowo. W tym czasie dysponowano 8 traktorami oraz 14 zaprzęgami konnymi. Później w Lenartach powołano PGR, który był samodzielną jednostką aż do początku lat 70. XX wieku. Pod koniec lat 50. Wybudowania w PGR Lenarty zakład naprawy sprzętu rolniczego[7].
Dawniej we wsi znajdował się ośrodek zdrowia, znajdujący się w zaadaptowanym do tego celu pomieszczeniu.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- dwór z I poł. XIX w. w ruinie[8];
- aleja wiekowych drzew.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 67109
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 654 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ a b A. Wakar 1974. "Z dziejów wsi" w: "Olecko – z dziejów miasta i powiatu". Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1974
- ↑ A.Wakar „Zarys historyczny”, W: „Olecko. Z dziejów miasta i powiatu”, Pojezierze, Olsztyn 1974, str. 57-160
- ↑ E. Piołunowicz, „Wyzwolenie”, W: „Olecko. Z dziejów miasta i powiatu”, Pojezierze, Olsztyn 1974, str. 57-160
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 302
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Wakar 1974. "Z dziejów wsi" w: "Olecko – z dziejów miasta i powiatu". Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1974, 406 str. (opis wsi na stronie 176)
- OLECKO Czasy, ludzie, zdarzenia Tekst: Ryszard Demby, wyd. 2000
- Lenarty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 138 .
- Lenarty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 218 .