Leki tokolityczne

Leki tokolityczne, tokolityki – substancje hamujące czynność skurczową macicy. Leki te są stosowane w celu zapobiegania porodowi przedwczesnemu.

Do grupy leków tokolitycznych zalicza się:

• nifedypinę
• leki β-adrenergiczne takie jak fenoterol, salbutamol i ritodryna rozkurczają mięśnie macicy, zarówno u kobiet ciężarnych jak i nieciężarnych. Hamują również wpływ oksytocyny na macicę.
• progesteron i jego pochodne. Progesteron jest naturalnym hormonem odpowiedzialnym za utrzymanie ciąży. Hamuje skurcze macicy i zapobiega przedwczesnemu porodowi.
• siarczan magnezu – podany w dużych dawkach obniża poziom acetylocholiny i zmniejsza pobudliwość mięśni gładkich hamując skurcze macicy. Według przeglądu Cochrane siarczan magnezu nie jest skuteczny w opóźnianiu lub zapobieganiu porodu przedwczesnego i jego użycie wiąże się z większą śmiertelnością noworodków^[1].
• atozyban
• werapamil

Popularnym tokolitykiem zalecanym w połowie XX wieku był alkohol etylowy, ale badania z podwójnie ślepą próbą nie wykazały jego efektywności^[2].

Przeciwwskazania do tokolizy^[3]:

• ukończony 36. tydzień ciąży
• płód > 2500 g
• ciąża obumarła
• rozwarcie > 4 cm
• zapalenie błon płodowych i łożyska (łac. chorioamnionitis)
• rzucawka
• czynne krwawienie z pochwy
• niewydolność krążenia u matki i inne wskazania do rozwiązania ciąży
• zespół ostrej ciążowej niewydolności wątroby
• przedwczesne oddzielenie łożyska

• Waldemar Janiec red.: Kompendium farmakologii Wydanie II. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006. ISBN 83-200-3589-9. Brak numerów stron w książce