Larbi Ben Barek

Larbi Benbarek

‏العربي بن مبارك‎

Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1914 Casablanca
Data śmierci	16 września 1992
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1934–1935 Idéal Club Casablanca 1935–1938 US Marocaine 1938–1939 Olympique Marsylia 1940–1945 US Marocaine 1945–1948 Stade Français Paryż 69 (43) 1948–1953 Atletico Madryt 113 (56) 1953–1955 Olympique Marsylia 32 (13)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1935–1937  Maroko 3 (0) 1938–1954  Francja 19 (3) W sumie: 22 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1955–1956 USM Bel Abbès 1956–1958 FUS Rabat 1957 Maroko 1959–1960 AS FAR Rabat 1960 Maroko 1965 Raja Casablanca 1970–1972 Renaissance Settat
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Larbi Ben Barek lub Larbi Benbarek (ur. 16 czerwca 1914 w Casablance, zm. 16 września 1992) – francuski piłkarz pochodzący z Maroka. W trakcie swojej kariery grał w takich klubach jak: USM Casablanca, Olympique Marsylia, Stade Français Paryż, Atlético Madryt. Na Półwyspie Iberyjskim kibice nadali mu przydomek „Pie de Dios” (hiszp.: Boska Stopa)^[1], nazywano go też "Czarną Perłą". 17-krotny reprezentant Francji.

Jego grę wysłannik tygodnika sportowego „Raz, Dwa, Trzy” na mecz Polska-Francja (0:4), rozegrany 22 stycznia 1939 na paryskim Parc des Princes, opisywał następująco:

"... Musimy podkreślić przede wszystkim niebywałą klasę Araba Ben Barka. Był on w ciągu całego meczu na wszystkich niemal pozycjach. Bez niego drużyna francuska i tak mecz by wygrała, lecz różnicą jednej bramki. Ben Barek nie tylko prowadził swój atak, lecz pilnował skuteczniej Wodarza, niż odkomenderowany specjalnie do tego pomocnik. Jego kombinacje z Astonem i Veitante należały do wielkiej klasy...".

Lata wojny sprawiły, że nie mógł on w pełni rozwinąć swojego talentu ani zyskać europejskiego rozgłosu, jednak później wrócił do futbolu. 7 kwietnia 1946 reprezentacja Francji wygrała z Czechosłowacją, a 19 maja zwyciężyła Anglię 2:1. Pokonani mieli w składzie takich zawodników, jak Matthews, Wright czy Lawton i reprezentowali światową czołówkę światową. Ben Barek był zawodnikiem bardzo szybkim, zwinnym, bardzo trudnym do zatrzymania. Znany był z opanowania piłki, potrafił stosować dokładne, kilkunastometrowe podania oraz przewidywać wypadki na boisku.

Występował w dobrych zespołach, jednak nigdy nie udało mu się wywalczyć mistrzostwa czy Pucharu Francji. W roku 1950 i 1951 wraz z Atlético Madryt zdobył mistrzostwo La Liga, a w 1951 także Superpuchar Hiszpanii^[2]. Pod koniec kariery po długiej przerwie wystąpił w meczu, w którym Francja pokonała 3:1 ówczesnego mistrza świata, zespół RFN.

Zmarł w swoim domu 16 września 1992 roku. 8 czerwca 1998 roku FIFA przyznała mu pośmiertnie w Paryżu Medal Orderu Zasługi.

Po jego śmierci w 1992 roku Pelé powiedział o Benbarku: "Jeżeli ja byłem królem futbolu, to on był jego bogiem"^[3].

• Marcin Kornak, Pierwsza gwiazda z Czarnego Lądu: Larbi Benbarek, „Nigdy WIęcej” 2012, nr 20, ISSN 1428-0884.
• bazyl&miszeffsky, Z cyklu "Nieznani, a szkoda": Larbi Ben Barek, portal zczuba.pl, 20.05.2010.